Ανακοίνωση Α.Ρ.ΕΝ.Α για τα τις φοιτητικές εκλογές
Στις 7/5, μέρα διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών, βιώσαµε µια σειρά από σκηνικά βίας και τραµπουκισµών , που αµαύρωσαν την από χρόνια (µε ευθύνες της ΠΑΣΠ και της ∆ΑΠ) εκφυλισμένη διαδικασία, και είχαν σαν αποτέλεσμα την διακοπή της. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το μεσημέρι κατά τη 1, ομάδα εξωπανεπιστηµιακών µε κράνη εισχώρησε συντονισμένα σε πολλά αμφιθέατρα. Η επίθεσή τους αν και στόχευε στη διάλυση των εκλογών γενικά, φρόντισε να κάνει ξεκάθαρο το μένος τους απέναντι στην φοιτητική παράταξη της Ν∆, τη ∆ΑΠ. Η ομάδα που επιτέθηκε τραµπούκισε ακόμα και όσους παρενέβαιναν για να την εμποδίσουν. Το αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν η απώλεια της κάλπης της Ο∆Ε(1ου,2ου και 3ου έτους). Η διαδικασία γι’ αυτή την κάλπη σταμάτησε, καθώς η νοθεία ήταν πια βέβαιη. Στη συνέχεια, αποφασίστηκε από τις παρατάξεις της ΚΕΦΕ (ΠΑΣΠ, ΠΚΣ) πλην της ∆ΑΠ να διεξαχθούν κανονικά οι εκλογές στα υπόλοιπα τμήματα και προτάθηκε να επαναληφθούν άλλη µέρα στην Ο∆Ε. Η ∆ΑΠ όμως εμπόδιζε τη διεξαγωγή τους, µε αποτέλεσμα τραµπουκισµούς και ξύλο από µέλη της ΠΑΣΠ. Η ∆ΑΠ αποχώρησε συντεταγμένα. Το απόγευμα και ενώ η διαδικασία των εκλογών είχε ξαναρχίσει (εκκρεμούσε το ερώτημα για το αν η θα κηρυχτεί άκυρη τελικά) κάηκαν 2 ακόμα κάλπες. Λίγο αργότερα(στις 7 παρά δέκα) ομάδα κρανιοφόρων µε ρόπαλα και λοστούς(εμφανώς διαφοροποιημένοι στην όψη και στον οπλισμό από την ομάδα που επιτέθηκε το πρωί) εισέβαλαν στο πανεπιστήμιο και χτύπησαν µέλη της ΠΑΣΠ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για πληρωμένους μαφιόζους της ΟΝΝΕ∆. Προκάλεσαν χάος, τρέποντας τον εναπομείναντα κόσμο σε άτακτη φυγή. Φυσικά η ΠΑΣΠ θα χρησιμοποιήσει τα τελευταία γεγονότα για να συσπειρώσει τους φοιτητές που την ψηφίζουν κατηγορώντας την ∆ΑΠ και το αντίστροφο. Η ∆ΑΠ θα καυχιέται ότι αποχώρησε καταγγέλλοντας από µια φαιδρή εκλογική διαδικασία. Η ΠΑΣΠ θα συκοφαντήσει λέγοντας ότι όλοι και όχι µόνο εκείνη ήταν υπέρ της συνέχισης των εκλογών. Θα πουν ότι εμείς κοιτούσαμε σαν θεατές τα γεγονότα λες και ήμασταν αναγκασμένοι να παρέμβουμε στα μεταξύ τους σκηνικά βίας. Και οι δύο θα µας το παίξουν θύματα. Και οι δύο θα καταδικάσουν την βία. Την βία που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Κατόπιν όλων αυτών το σημαντικότερο είναι να αναρωτηθούμε αν και γιατί έπρεπε να υπερασπιστούμε την εκλογική διαδικασία. Από τη µια πλευρά έχουμε µια κάλπη που κυρίως αποτυπώνει τον αριθμό των πελατών που κατάφερε κάθε µια από τις μεγάλες παρατάξεις να φέρει. Πλέον, η διαδικασία αυτή έχει μετατραπεί από πολιτική διαμάχη σε πάλη μηχανισμών. Πρώτα η παράταξη χαµελαίων της ΠΑΣΠ ,όπου µε λογικές ανάθεσης, γραμματειακή υποστήριξη, φανατισμό των υποστηρικτών της, και τα περιβόητα τρένα καταφέρνει να κηρύσσεται πρώτη δύναμη και µε αυτοδυναμία μάλιστα (!). Αποκτά έτσι το δικαίωμα να κόβει και να ράβει στη σχολή και να τραµπουκίζει όποιον θέλει. Δεύτερη η ∆ΑΠ, ο εκφραστής της κυβέρνησης μέσα στις σχολές, παρεμβαίνοντας όλη τη χρόνια µε το να εξασφαλίζει βραδινές εξόδους στους φοιτητές εδραιώνει τη θέση της στο πανεπιστήμιο στέλνοντας τους μπράβους της να απαντήσουν στις επιθέσεις της ΠΑΣΠ λίγες ώρες μετά την ακύρωση των εκλογών. Εδώ είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτές οι δύο δυνάμεις µε τις πρακτικές τους κυρίως, αλλά η ∆ΑΠ και µε το πολιτικό της πλαίσιο, καθιστούν εύφορο έδαφος το πανεπιστήμιο για την εισαγωγή security. Τέτοια γεγονότα δίνουν αφορμή σε ορισμένους να επικαλούνται την «ασφάλεια του φοιτητή», την ίδια στιγμή που οι ίδιοι τον θέτουν σε κίνδυνο. Μια ματιά στα σπασμένα παράθυρα, τα διαλυμένα τραπεζάκια και τα αίματα στο πάτωμα αρκούν για να µας δείξουν ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί των φοιτητών, που άλλοτε µε αγγελικό πρόσωπο τον προσκαλούν να συνταχθεί μαζί τους, προχωρώντας ακόμα και σε µια μικρού επιπέδου μαστροπεία για να τον κερδίσουν. Πρακτικές τέτοιες μπορούν να λειτουργήσουν µόνο υπέρ της κυβέρνησης και της αντίστοιχης φοιτητικής παράταξης και να ριζώσουν την καταπίεση και την καταστολή μέσα στις σχολές.
Και είναι απάντηση σ’ αυτό το κακοστημένο θέατρο το κάψιμο της κάλπης; Όχι βέβαια…
Τέτοιου τύπου κινήσεις αποτελούν τραµπούκικη πρακτική και όχι ουσιαστική πολιτική πράξη. Αυτό γιατί η κάλπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το ουσιαστικό πρόβλημα, είναι η συνείδηση που έχει καλλιεργηθεί μέσα από τις πρακτικές των δύο κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων οι οποίες δεν αποτελούν κάτι άλλο από διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Η αυτοδυναμία της ΠΑΣΠ και το 23% της ∆ΑΠ είναι απλά η εκλογική αποτύπωση όλου αυτού. Συγκεκριμένα, οι λογικές ανάθεσης των προβλημάτων σ ‘αυτούς που παρουσιάζονται άλλες φορές ως “φίλοι” και άλλες ως σωτήρες των φοιτητών, οδηγούν τελικά στην αδρανοποίηση του συλλόγου µας. Οι Γενικές Συνελεύσεις που αποτελούν το βασικό µας πολιτικό όργανο πλέον αδυνατούν να χαράξουν πολιτική. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τόσες απόπειρες φέτος δεν ευδοκίμησαν. Το κάψιµο της κάλπης δεν καταφέρνει να λύσει το πρόβλημα, αντιθέτως εμποδίζει το άνοιγμα μιας κουβέντας και απομακρύνει τους φοιτητές απ’ τη συλλογική ζωή μέσα στο πανεπιστήμιο.
Αυτό που πρέπει να κάμουμε λοιπόν, είναι να στήσουμε τις δομές του Φ.Σ. από την αρχή. Πρώτιστο μέληµά µας, να επαναπροσδιορίσουμε τον όρο πολιτικοποίηση. Αν θεωρούμε ότι πολιτική μέσα στο Πανεπιστήµιο είναι ο γηπεδισµός και η εκφυλισμένη- όπως έχει γίνει πλέον- εκλογική διαδικασία κάνουμε λάθος. Η συμμετοχή µας δεν τελειώνει µε τη στήριξη κάποιας πολιτικής συλλογικότητας. Χρειάζεται να πάρουμε τις ζωές µας στα χέρια µας. Να κουβεντιάσουμε πως θέλουμε να λειτουργεί ένας σύλλογος στα μέτρα των φοιτητών και όχι των 40χρονων φοιτητοπατέρων της ΠΑΣΠ και της ∆ΑΠ.
Το έργο αυτό παίζεται χρόνια στην ΑΣΟΕΕ από τις «υπεύθυνες παρατάξεις». Κάθε χρόνο, σχεδόν εθιμοτυπικά, η σχολή µας μετατρέπεται σε «ρινγκ» τουλάχιστον µία φορά το χρόνο, συνήθως μετά τις εκλογές. Τη φετινή χρονιά έγινε κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας και αυτό καθιστά την κατάσταση πιο τραγική, αλλά και την ανάγκη για ανατροπή του σκηνικού , πιο επιτακτική. Αυτός είναι ο τρόπος τους να συσπειρώσουν τα µέλη τους, ελλείψει ουσιαστικού πολιτικού λόγου και στοχοθεσίας. Αποτελούν γνήσια πολιτικά τέκνα του δικομματισμού, που εφαρμόζουν τις τακτικές των πατέρων τους(πελατειακοί μηχανισµοί, µπραβιλίκια, διαφθορά, λαϊκισµός). Μη ξεχνάμε άλλωστε και τα συγχαρητήρια που απέδωσε ο πρωθυπουργός Α. Σαµαράς στη ∆ΑΠ, όταν επισκέφθηκε τα γραφεία της ΟΝΝΕ∆ για το εκλογικό τους αποτέλεσμα. Όσο δεν αντιδρούμε είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
