Μετά από μια χρονιά σκληρής προσπάθειας, με φροντιστήρια, σχολεία, υποχρεώσεις, ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, καταφέρατε να περάσετε στην ΑΣΟΕΕ. Τώρα που γίνατε κι εσείς φοιτητές, ένα νέο κεφάλαιο της ζωής σας ανοίγεται μπροστά σας και σίγουρα ανυπομονείτε να κάνετε καινούριες παρέες, να αποκτήσετε καινόυργιες εμπειρίες, να απογαλακτιστείτε λίγο από τους γονείς σας και να ξεκινήσετε μια επαγγελματική σταδιοδρομία που θα σάς εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή. Ωστόσο σίγουρα θα ξέρετε και ότι η πραγματικότητα που θα έχετε να αντιμετωπίσετε προκειμένου να πραγματοποιήσετε ό,τι σκέφτεστε δεν θα είναι τόσο εύκολη…
Μπορεί να έχετε ακούσει από την ΠΑΣΠ ή τη ΔΑΠ, ότι τελειώνοντας την ΑΣΟΕΕ θα γίνετε επιτυχημένοι επιχειρηματίες, στελέχη σε τράπεζες ή κάτι παρόμοιο. Κοιτάζοντας, βέβαια, τα νούμερα της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων τα τελευταία χρόνια (brain drain), αντιλαμβανόμαστε πως αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η ΑΣΟΕΕ, όπως και τα περισσότερα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, η παιδεία δέχτηκε μια ανελέητη επίθεση. Τη στιγμή που αυξάνονταν οι στρατιωτικές δαπάνες, τη στιγμή που οι εκάστοτε κυβέρνησεις δίναν όλο και περισσότερα χρήματα στην αστυνόμευση του κράτους, κάνοντας τις πόλεις να μοιάζουν με φυλακές, οι δαπάνες για την παιδεία όλο και μειώνονταν. Παράλληλα, από πέρυσι, στα 6 από τα 8 τμήματα της σχολής μπήκαν οι λεγόμενες «αλυσίδες»,με βάση τις οποίες η επιτυχής εξέταση σε ένα μάθημα γίνεται προαπαιτούμενο για τη παρακολούθηση ενός άλλου, οι οποίες εντατικοποιούν ακόμα περισσότερο το ρυθμό σπουδών, σε μια προσπάθεια να μετατρέψουν τους φοιτητές σε πειθαρχημένα άτομα, που δε θα έχουν χρόνο για τίποτα περισσότερο πέραν της παρακολούθησης και του διαβάσματος.
Και ενώ ίσως να είχατε ακούσει στο σχολείο ότι τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι δημόσια και δωρέαν, ήρθε η στιγμή να καταλάβετε πως η πραγματικότητα διαφέρει. Τι σημαίνει δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο; Σίγουρα πάντως δε σημαίνει απλά, ότι μπορούμε να παρακολουθούμε τα μαθήματα χωρίς να πληρώνουμε. Σημαίνει ότι κάθε φοιτητής/φοιτήτρια, θα έχει το δικαίωμα στη σίτιση, στη στέγαση και στα συγγράμματα. Δωρεάν σίτιση, απ τις δεκάδες χιλιάδες των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ, δικαιούνται μόνο ελάχιστοι, δηλαδή οι φτωχοί των φτωχότερων. Οι υπόλοιποι ας αντιμετωπίσουν τη φτώχεια τους. Το ίδιο ισχύει και με τη στέγαση, όπου από τα εκατοντάδες άτομα που έρχονται από την επαρχία να σπουδάσουν, δικαιούται στέγαση ένας πολύ μικρός αριθμός. Επίσης, σε ορισμένα τμήματα της σχολής η πρακτική γίνεται χωρίς αμοιβή.
Το άλλο που θα έχετε ακούσει, είναι το «σκατά στις παρατάξεις» και το «έξω η πολιτική από τη σχολή». Πέραν του ότι το δικαίωμα του φοιτητικού συνδικαλισμού είναι ένα κεκτημένο του αντιδικτατορικού αγώνα στην Ελλάδα, όποτε και είναι λίγο επικίνδυνο το να ενστερνίζεται κανείς τέτοιες απόψεις, πρέπει να σκεφτούμε το τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι φοιτητές, για να παλέψουμε συλλογικά τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Η πολιτική είναι κάτι ευρύ, που μας αφορά όλους και δεν είναι κτήμα καμίας παράταξης ή συλλογικότητας. Εμείς θεωρούμε ότι για να παλέψουμε συλλογικά τα προβλήματά που αντιμετωπίζουμε και να πετυχούμε υλικές νίκες στο σήμερα, οφείλουμε καταρχάς, να επανανοηματοδοτήσουμε τον όρο «πολιτική». Απέναντι στις λογικές της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, απέναντι δηλαδή στις σημειώσεις, στα παρτάκια, στη γραμματειακή υποστήριξη και στις πρακτικές που απαξιώνουν πλήρως την πολιτική στα Πανεπιστήμια, εμείς αντιπροτάσσουμε τον αγώνα μέσα από τη συλλογική ζωή. Αυτο σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά στις διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου, να τις εκδημοκρατίσουμε και να παίρνουμε συλλογικές αποφάσεις. Απέναντι δηλαδή στις λογικές του ανταγωνισμού και του ατομικού δρόμου, απαντάμε με αυτοργάνωση, περισσότερη δημοκρατία και συλλογική συνείδηση.
