Πλαίσιο Α.Ρ.ΕΝ.Α. [Αυτόνομη Ριζοσπαστική ΕΝότητα ΑΣΟΕΕ]
προς τη Γενική Συνέλευση
του Φ.Σ. ΑΣΟΕΕ «Σωτήρης Πέτρουλας» 22/10/14
Λίγα λόγια για τη συγκυρία λοιπόν: Στα χρόνια της κρίσης όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας (εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι) δέχεται την μνημονιακή επίθεση που την οδηγεί στην φτώχεια, την επισφάλεια, την απόγνωση και τη μετανάστευση, ήταν αναμενόμενη και η επίθεση στο πανεπιστήμιο όπως το γνωρίζαμε. Τα τελευταία χρόνια λοιπόν βλέπουμε μια διαδικασία αλλεπάλληλων «μεταρρυθμίσεων» στο χώρο της παιδείας. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν ήδη από το 2000 με τη συνθήκη της Μπολόνια και στη συνέχεια με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου (κομμάτι του οποίου είναι και το «σχέδιο Αθηνά»). Ουσιαστικά αυτό μεταφράζεται αφενός σε μειωμένους προϋπολογισμούς (κομμένες φοιτητικές παροχές, κλείσιμο εστιών, περικοπή συγγραμμάτων), συγχωνεύσεις-κλείσιμο τμημάτων, απολύσεις καθηγητών και εργαζομένων (διοικητικών υπαλλήλων), σπάσιμο πτυχίων, ενώ αφετέρου προάγει το νεοφιλελεύθερο σύστημα εκπαίδευσης, αμφισβητώντας το δημόσιο-δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Διαγραφές: το θέμα της σημερινής μας συνέλευσης! Στη συγκυρία αυτή λοιπόν έρχονται να προστεθούν και οι διαγραφές φοιτητών. Το παράδοξο καταρχάς με το ζήτημα των διαγραφών είναι ότι κανείς δεν δηλώνει ξεκάθαρα το λόγο που συμβαίνουν. Είναι μήπως το κόστος των «αιώνιων-λιμναζόντων» φοιτητών στο δημόσιο; Η απάντηση είναι όχι. Οι «αιώνιοι» φοιτητές δεν κοστίζουν τίποτα στο δημόσιο (πέρα ίσως από τις κόλλες χαρτί σε κάθε εξεταστική), μιας και χάνουν όλα τους τα φοιτητικά δικαιώματα με την πάροδο των ν+2 ετών. Ούτε πάσο, ούτε συγγράμματα, ούτε σίτιση, ούτε στέγαση. Συνεπώς ο λόγος δεν είναι το κόστος. Η άποψη μας είναι πως οι λόγοι είναι δύο. Αφενός οι διαγραφές αποτελούν μέρος της συνολικής επίθεσης κατά των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων, αφού δε σέβονται το γεγονός πως πολλοί φοιτητές μπορεί να άφησαν τις σπουδές τους λόγω εργασίας για να τα βγάλουν πέρα ή να αναγκάστηκαν να παρατήσουν την πόλη που σπούδαζαν επειδή ήταν από αλλού και δεν άντεχαν το νοίκι. Αφετέρου συντελούν στη διαμόρφωση ενός διαφορετικού προτύπου φοιτητή. Οι διαγραφές φέρνουν ένα χρονικό όριο στις σπουδές των φοιτητών, πράγμα που καθορίζει τις επιλογές τους για το μέλλον μα και για το παρόν. Αυτό το χρονικό όριο εντάσσει τους φοιτητές σε ένα καθεστώς διαρκούς πίεσης αποτρέποντας τους να ασχοληθούν με τίποτα παράλληλα απ’ τα μαθήματα τους. Με το φόβο της διαγραφής που χρόνος για ψυχαγωγία, εναλλακτικές δραστηριότητες , συζήτηση; Που να βρεθεί χρόνος για συνελεύσεις, αγώνες, πορείες, καταλήψεις; Όλα θα πρέπει να τρέχουν στους ρυθμούς του ν+2.
Security: Συνέχεια των παραπάνω αποτελεί η πρόθεση της διοίκησης του πανεπιστημίου να βάλει σεκιούριτι στη σχολή με πρόφαση την φύλαξη των χώρων. Έτσι σε μια εποχή που τα κονδύλια του πανεπιστημίου συνεχώς μειώνονται, η σύγκλητος αντί να αποφασίσει να δαπανήσει αυτά τα χρήματα σε υποδομές του πανεπιστημίου, καλύτερες συνθήκες φοίτησης και παροχές σε φοιτητές (καλύτερη σίτιση, εστίες κλπ) επιλέγει να ξοδέψει 254.610 € για να φέρει σεκιούριτι. Από την πλευρά μας το ερμηνεύουμε ως ένα μέτρο που κατεύθυνση έχει το να συνηθίσουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό σε κάθε έκφανση της ζωής μας ακόμα και στα αμφιθέατρα. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να προβληματιστούμε για το ποιος θα είναι ο ρόλος των σεκιούριτι σε μια ενδεχόμενη φοιτητική κινητοποίηση. Μήπως δράσουν με σκοπό κατασταλτικό απέναντι σε κάθε τι που στρέφεται ενάντια στην υπάρχουσα κατάσταση; Με την εφαρμογή του face-control το πανεπιστήμιο θα μετατραπεί σε ένα κλειστό για την κοινωνία τεχνοκρατικό κέντρο γνώσης όπου θα απαιτείται η επίδειξη του φοιτητικού πάσο για την είσοδο μας σε αυτό. Επιπλέον δεν θα υπάρχει χώρος για καλλιέργεια του πολιτικού προβληματισμού και όποιος μη-φοιτητής θέλει να παρακολουθήσει κάποιο μάθημα ή κάποια πολιτική ή πολιτιστική εκδήλωση δεν θα μπορεί. Όλα τα παραπάνω στρέφονται κατά του δημόσιου και δημοκρατικού χαρακτήρα του πανεπιστημίου και αποτελούν προσπάθεια περαιτέρω αυταρχικοποίησης του. Χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα από την διοίκηση για την αναγκαιότητα της φύλαξης με σεκιούριτι οι κατά καιρούς βανδαλισμοί. Εμείς απέναντι σε αυτά προτάσσουμε την συλλογική οικειοποίηση του πανεπιστήμιου από τα άτομα που βρίσκονται σε αυτό, ώστε να μην κρίνει κανείς σκόπιμο να προβεί σε φθορές σε κάτι που θα νιώθει πραγματικά δικό του και το οποίο θα παράγει γνώση προς όφελος όλης της κοινωνίας.
Οφείλουμε όμως τώρα να μην επαναπαυτούμε στην κριτική αλλά να δούμε πως θέλουμε να οικοδομήσουμε το δικό μας μέλλον, πράγμα που χρειάζεται από εμάς όλους μαζί συλλογικά να εμπνευστούμε ένα νέο όραμα. Για εμάς το όραμα αυτό ακούει στο όνομα…
«Πανεπιστήμιο των αναγκών»: Πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο αληθινά Ανοιχτό-Δημόσιο-Δωρεάν. Χωρίς face control και που θα καταπολεμάει τις ανισότητες μεταξύ των φοιτητών. Ένα πανεπιστήμιο για όλους και όχι για λίγους και εκλεκτούς. Ένα πανεπιστήμιο που θα ‘ναι άμεσα συνδεδεμένο με την κοινωνία και τις ανάγκες της και όχι με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ένα πανεπιστήμιο που θα εμπνέεται από αρχές όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια. Ένα πανεπιστήμιο που η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός και της καθεμίας αποτελεί όρο για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. Αυτά και άλλα τόσα είναι ιδανικά που εμείς θέλουμε για το «Πανεπιστήμιο των Αναγκών μας» μα κυρίως θέλουμε να είναι κάτι που θα ενέχει και τα ιδανικά ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας…
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
- Την άρση της απόφασης για διαγραφές φοιτητών
- Καμία εφαρμογή του νόμου πλαισίου- οργανισμού
- Δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα- μεταφορές από και προς την σχολή μας
- Την ανάκληση της απόφασης της πρυτανείας για συνεργασία με ιδιωτικές εταιρίες security
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ
- Παράσταση Διαμαρτυρίας στην πρυτανεία την Πέμπτη 23/10
- Συμμετοχή του Φ.Σ. στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο την Πέμπτη 23/10
