Την Τετάρτη 15/11 μια βροχόπτωση, και μάλιστα όχι ιδιαίτερα έντονη, είχε ως αποτέλεσμα την πλημμύρα στις περιοχές της Νέας Περάμου, της Μαγούλας και της Μάνδρας, ενώ ανεπηρέαστες δεν έμειναν και οι γύρω περιοχές όπως της Ελευσίνας και των Μεγάρων. Ειδικά στη Μάνδρα, οι εικόνες ήταν αποκαλυπτικές και ο απολογισμός έφτασε τους 19 νεκρούς, ενώ μέχρις στιγμής υπάρχουν κι άλλοι 3 αγνοούμενοι. Κατά τη διάρκεια του φαινομένου πλημμύρισαν οι δρόμοι και τα σπίτια, παρασύρθηκαν αμάξια, καταστράφηκαν έργα υποδομής, ξεριζώθηκαν δέντρα και σκοτώθηκαν ζώα. Η παραπάνω καταστροφή όμως ήταν προαναγγελθείσα….
Στη μεταπολεμική Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα πεδία κερδοφορίας αποτελεί ο κατακευαστικός τομέας, εξού και η ιδιαίτερη θέση που κατέχουν οι μεγαλοεργολάβοι τόσο στην πολιτική, και τη διαπλοκή, όσο και στα μήντια. Η έκρηξη του κατασκευαστικού κλάδου αποτέλεσε για χρόνια την εύκολη δίοδο για την “ανάπτυξη” της ελληνικής οικονομίας και την αύξηση των κερδών των μεγαλοεργολάβων, οι οποίοι φυσικά αδιαφορούσαν για τις επιπτώσεις των έργων τους στους ανθρώπους και στο περιβάλλον. Έτσι για παράδειγμα, κάθε φορά (σχεδόν σε ετήσια βάση) που ξεσπούν πυρκαγιές , βλέπουμε αμέσως να ανεγείρονται αυθαίρετα τα οποία στη συνέχεια και νομιμοποιούνται από τις κυβερνήσεις, μεγάλες πόλεις σαν την Αθήνα να τσιμεντοποιούνται σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην υπάρχουν επαρκείς δημόσιοι χώροι και χώροι πρασίνου καθώς και να μπαζώνονται ανεξέλεγκτα ρέματα χωρίς τον αντίστοιχο οικολογικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό. Αλλά και γενικότερα παρατηρούμε επανειλημμένα στο βωμό της ανάπτυξης να θυσιάζεται το περιβάλλον, όπως συνέβη στη Σαλαμίνα (με το ναυάγιο του πετρελαιοφόρου), στις Σκουριές με την ανέγερση των μεταλλείων και θα συμβεί με την εξόρυξη πετρελαίου στο Ιόνιο.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της Μάνδρας. Συγκεκριμένα για το Θριάσιο πεδίο, στο οποίο υπάγεται και η Μάνδρα καθώς και οι υπόλοιπες περιοχές που επλήγησαν, έχουν υπάρξει έρευνες εδώ και 30 χρόνια που προειδοποιούν για την επικινδυνότητα της κατάστασης που έχει προκληθεί από το μπάζωμα δύο ρεμάτων. Η τελευταία μάλιστα, προ διετίας έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου καθώς μετά τις πυρκαγιές στο όρος Πατέρα η κρισιμότητα του προβλήματος εντάθηκε ακόμη περισσότερο, τονίζοντας για άλλη μια φορά την επιτακτική ανάγκη οικολογικών αντιπλημμυρικών έργων. Ωστόσο στην εποχή όπου οι δημοτικές αρχές και οι κυβερνήσεις κυνηγούν τα πλεονάσματα και την αποπληρωμή του χρέους αδιαφορούν και δε χρηματοδοτούν έργα υποδομής που δεν αποφέρουν ένα άμεσο και ορατό κέρδος και εσκεμμένα αγνοούν τις εκκλήσεις των κατοίκων όσο και των μηχανικών που έχουν ασχοληθεί επισταμένα με το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της περιφερειάρχισσας Ρ. Δούρου, η οποία υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα υλοποιούσε άμεσα αντιπλημμυρικά έργα στην εν λόγω περιοχή, αλλά εδώ και δύο χρόνια δεν έχει προχωρήσει σε καμία κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, κινούμενη ακριβώς στο ίδιο μοτίβο που κινούνταν και οι προκάτοχοί της. Μάλιστα η κυβέρνηση και η τοπική αυτοδιοίκηση υπεκφεύγουν τις ευθύνες τους και κρύβονται πίσω από τα υποτιθέμενα “ακραία καιρικά φαινόμενα”. Παρ όλα αυτά η καταστροφή κάθε άλλο παρά φυσική μπορεί να χαρακτηριστεί και για αυτήν υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες. Με αυτό τον τρόπο δεν πληρώνουν το τίμημα της καταστροφής οι πραγματικοί υπαίτιοι, οι εργολάβοι και οι κρατικοί αξιωματούχοι, αλλά οι αθώοι κάτοικοι της περιοχής και το περιβάλλον.
-
Συμπαραστεκόμαστε στους/ις κατοίκους της Μάνδρας και των πληχθείσων περιοχών
-
Απαιτούμε την άμεση αποκατάσταση όλων των ζημιών, καθώς και τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των αναγκαίων οικολογικών αντιπλημμυρικών έργων
