Μετάφραση από DINAMOpress:
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί μια διεκδίκηση στο διαδίκτυο, προωθούμενη από προσωρινούς, περιστασιακούς και αυτοαπασχολούμενους εργαζόμενους (εργαζόμενοι δεύτερης γενιάς ή εργαζόμενοι που αναγκάζονται να ανοίξουν λογαριασμό ΦΠΑ) στις περιοχές της Λομβαρδίας και της Εμίλια Ρομάνια. Αυτή η διεκδίκηση ενώνει ένα μεγάλο κομμάτι των φτωχών εργατών/τριων της χώρας, που υποφέρουν και θα υποφέρουν περισσότερο από τον Covid-19 και λέγεται: Βασικό Εισόδημα Καραντίνας. Τι σημαίνει, ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από αυτό και γιατί πιστεύουμε ότι είναι κρίσιμο;
Αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε, από μια “προνομιούχα” οπτική γωνία, αυτή της απασχόλησης χωρίς δικαιώματα, είναι ότι αυτή η επείγουσα κατάσταση προκαλεί ζημιά σε όλη την αγορά εργασίας. Αναμφισβήτητα, ορισμένοι κλάδοι πληρώνουν την υψηλότερη τιμή, αυτοί στους οποίους η ευθραυστότητα των εγγυήσεων και των μισθών δεν είναι κάτι καινούριο : κοινωνικοί λειτουργοί, εργαζόμενοι σε συνεταιρισμούς, εργαζόμενοι στον τριτογενή τομέα, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία και επίσης στη μερική αυτοαπασχόληση. Σε καθεμία από αυτές τις κατηγορίες υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που, κυριολεκτικά, βρήκαν τον εαυτό τους, από τη μία στιγμή στην άλλη, αντιμέτωπο με μια συνολική ασφυξία στους μισθούς και το εισόδημα.
Η καραντίνα και οι περιορισμοί κίνησης γονατίζουν κυριολεκτικά όλο τον τομέα του τουρισμού και της εστίασης: βλέπουμε τις πρώτες απολύσεις σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ, λόγω της μείωσης της δραστηριότητας. Αν προσθέσουμε το κλείσιμο των πισίνων, γυμναστηρίων και παμπ, των τεχνικών ιδρυμάτων, των αναγνωρισμένων ιδιωτικών σχολείων και πολλών άλλων δραστηριοτήτων, ο αριθμός των εργαζομένων που είναι και θα είναι χωρίς εργασία και μισθό ή με δραστικά μειωμένες ώρες αυξάνεται δραματικά. Σε γενικές γραμμές, ο ιδιωτικός τομέας, καθώς και ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου τομέα, “λύνουν” το πρόβλημα υποχρεώνοντας τους υπαλλήλους να παίρνουν άδειες, σε μερικές περιπτώσεις έχει ζητηθεί από τους εργαζόμενους ακόμη και να “θεωρήσουν” τις ημέρες απουσίας εώς μέρος της άδεια που δικαιούνται σε περίπτωση αποχώρησής τους.
Αυτό το σενάριο δείχνει σαφώς ότι τα επιφυλακτικά, ασαφή και κατακερματισμένα μέτρα δεν θα βοηθήσουν με κανέναν τρόπο στην αντιμετώπιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης: απλά διακινδυνεύουν την αύξηση της απόστασης μεταξύ των καταδικασμένων και των διασωσμένων, μεταξύ εκείνων που θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και εκείνων που , για μήνες, ίσως χρόνια, δεν θα μπορέσουν να ανακάμψουν.
Η διεκδίκηση ενός βασικού εισοδήματος καραντίνας σημαίνει να ληφθεί υπόψη η κατάσταση και να προβάλλεται μια απλή έννοια: είναι απαραίτητο να δοθούν χρήματα στους εργαζόμενους, απευθείας στις τσέπες τους, ανεξάρτητα από το αν είναι μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι, συνεργαζόμενοι ή εποχικοί εργαζόμενοι, αν είναι αδήλωτη εργασία ή μερικώς παράτυπη εργασία. Πώς αλλιώς μπορούν όλοι εκείνοι που έχουν κολλήσει στην απλή δουλειά, όσοι έχουν πολύ λιγότερες ώρες στις συμβάσεις τους από εκείνους που πραγματικά εργάζονται, να το διαχειριστούν; Είναι επίσης απαραίτητο να σκεφτούμε και να απαιτήσουμε παγκόσμια μέτρα αντιμετώπισης του κατακερματισμού: ζητάμε βασικό εισόδημα καραντίνας και άμεση ευημερία για όλους/ες.
Είναι επίσης απαραίτητο να επικεντρωθούμε σε άλλα θεμελιώδη ζητήματα που σχετίζονται με αυτή την κεντρική διεκδίκηση:
Να σταματήσουν οι υποθήκες, τα ενοίκια και οι λογαριασμοί
Αναστολή πληρωμής εισφορών και φόρων ΦΠΑ
Άμεση αναστολή των απολύσεων
Μέριμνα για έκτακτη συνεισφορά για τη φροντίδα ηλικιωμένων και ευάλωτων ατόμων
Έκτακτη γονική άδεια κατά 100%
Άμεση διακοπή της αντισταθμιστικής χρήσης των αργιών και των αδειών
Άμεση χορήγηση έξυπνης εργασίας, όπου μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους/ες
Τα χρήματα είναι εκεί, ήταν πάντα εκεί: αυτό που χρειάζεται είναι ένας θαρραλέος φόρος ιδιοκτησίας για τη χρηματοδότηση αυτού του προγράμματος και όλων των άλλων αναδιανεμητικών μέτρων που θα χρειαστούν. Απλά όσοι έχουν συσσωρεύσει πολλά χρήματα από αυτά τα χρόνια χαμηλόμισθης δουλειάς χωρίς δικαιώματα, οικονομικής κερδοσκοπίας, χαμηλής φορολογίας, θα επιστρέψουν μέρος του πλούτου τους. Ο κοινός πλούτος, ο οποίος έχει παραχθεί κοινωνικά αλλά ανήκει σε ιδιώτες, πρέπει να χρησιμοποιηθεί επειγόντως για την κοινωνία και την ευημερία της. Εάν, όπως η Confindustria – η ιταλική συνομοσπονδία που εκπροσωπεί τη βιομηχανία – έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι “αυτοί οι άνθρωποι είναι η κινητήρια δύναμη της χώρας” τότε θα πρέπει να παραδοθούν τα χρήματα και να σταματήσει η παραγωγή, για να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι εν γένει.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω Κορονοϊού έφερε στο φως τη διαστρέβλωση και την κρισιμότητα της ιταλικής αγοράς εργασίας, που συμβαίνουν εδώ και πολύ καιρό: για το λόγο αυτό, το βασικό εισόδημα καραντίνας πρέπει να αποτελέσει έκτακτη απάντηση, όσον αφορά το συγχρονισμό και τον αντίκτυπο, αλλά πρέπει επίσης να είναι μια απάντηση στις επιπτώσεις που έχουν προχωρήσει πολύ, ώστε να αντιμετωπιστεί μια κρίση που ήδη βρισκόταν στον ορίζοντα. Όπως έχουμε ήδη πει, όσον αφορά το εθνικό σύστημα υγείας, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι χρόνια.
Θα προσπαθήσουμε να ενώσουμε όσους/ες έχουν απομείνει χωρίς δίχτυα ασφαλείας: τους/τις χιλιάδες εργαζόμενους/ες που έχουν προσωρινή απασχόληση, που είναι θύματα εκμετάλλευσης, τους/τις αυτοαπασχολούμενους/ες, μικρούς ανεξάρτητους εκδοτικούς οίκους, αυτούς/ες που ασχολούνται με τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία, τον τουρισμό, την τροφοδοσία και τον τριτογενή τομέα. Κανείς και καμία δεν πρέπει να μείνει πίσω. Σήμερα περισσότερο από ποτέ.
