Πόσο τυχερός νιώθεις ;
Και σε πέντε έξι εβδομάδες Και τότε ρίξανε τον κλήρο
σωθήκαν όλες οι τροφές να δούνε ποιος θα φαγωθεί
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.
Το ακροατήριο αναμένει στο άκουσμα του διοργανωτή της κλήρωσης. Όλοι κοιτούν με αγωνία το χέρι του. Βγαίνουν οι κλήροι. Η πρώτη αναγγελία είναι αυτή του μετανάστη, έπειτα του άνεργου, του γέρου και μετά; Σαστισμένοι μέσα στο αμπάρι κληρωμένοι και προς κλήρωση ακόμα κοιτιούνται. Χωρισμένοι και άβουλοι ανέχονται την ανθρωποφαγία που ξεκίνησε. Δεν συμμετέχουν όλοι βέβαια στη κλήρωση. Τα πάνω καταστρώματα μόνο τρώνε, ποτέ δεν κληρώνονται και οι καπετάνιοι που βγάλανε το πλοίο στη ξέρα, ακόμα εκεί στο τιμόνι. Ναι, αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα και εμείς απλά κοιτάμε χαζεμένοι μέχρι να μας κληρώσουνε.
Και για να μας κρατήσουν ήσυχους ξαναγράφουν την ιστορία: Δεν έγιναν ποτέ κοινωνικές αλλαγές. Δεν υπήρξαν ποτέ πολιτικοί που διόρισαν, μόνο πολίτες που διοριστήκαν. Δεν υπάρχουν τάξεις, φτωχοί και πλούσιοι. Υπάρχούν μόνο συντεχνίες που ταλαιπωρούν τους πολίτες. Η συντεχνία των φοιτητών και καθηγητών που αντιδρά, η συντεχνία των εργαζομένων στα ΜΜΜ που θέλει συλλογική σύμβαση, η συντεχνία των ναυτεργατών, η συντεχνία των αγροτών, η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων, η συντεχνία των κατοίκων των Σκουριών που δεν θέλει το ορυχείο, η συντεχνία των απόρων που δεν τη νοιάζει αν θα μείνουμε στο ευρώ. Όλος ο λαός χωρισμένος σε συντεχνίες που σφάζονται μεταξύ τους. Εφαρμόζοντας τη στρατηγική του “διαίρει και βασίλευε” προσπαθούν ν’αναδείξουν εκείνη τη ψυχοσύνθεση του Νεοέλληνα που αρέσκεται στην απραγία, την αδιαφορία, τον ατομικισμό.
Μα πόσο βολικό πια να είμαστε όλοι οι αντιστεκόμενοι χωρισμένοι σε συντεχνίες! Μπλέκουν ψέματα και αλήθειες μαζί για να στηρίξουν τη πιο μεγάλη απάτη: Η πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους παρουσιάζεται σαν αντικειμενική αναγκαιότητα. Η διασφάλιση των κερδών τους, η μη φορολόγηση τους, οι “θυσίες μας που πιάνουν τόπο” είναι ο μοναδικός λογικός δρόμος που ευτυχώς βρήκαν αυτοί οι καλοί άνθρωποι. Βλέπεις οι τράπεζες, οι καναλάρχες, οι βιομήχανοι, η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα, τα καθίκια του ΔΝΤ δεν είναι συντεχνίες. Είναι ανιδιοτελείς άνθρωποι που σκέφτονται το καλό του τόπου…
Και τώρα βαφτίζουν προσπάθεια εθνικής σωτήριας το μεγάλο ξεπούλημα, το μεγάλο τους πάρτυ πάνω στα ερείπια της χώρας. Ζητάνε τη συναίνεση μας για να κάνουν εμάς φτωχότερους και τους εαυτούς τους πλουσιότερους. Όλα πάνε καλά μας λένε. Η χώρα όμως καταρρέει, ακόμα και οι αριθμοί τους το λένε. Ιστορικό ρεκόρ ύφεσης. Το ¼ του ΑΕΠ εξαφανίστηκε. Η Αθήνα θλιβερή, με κάθε γωνία της να ξερνάει αθλιότητα. Η γκλαμουράτη πόλη των Ολυμπιακών φαντάζει τόσο μακρινή. Και όμως η σημερινή εικόνα της είναι η αληθινή. Πάντα υπήρχαν ανισότητες απλά στα 90s μπορούσαν ακόμα να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Τώρα το παιχνίδι ξαναχόντρινε και τα κέρδη δεν φτάνουν πια για να πετάνε ψυχούλα στους ιθαγενείς να μη φωνάζουν. Τώρα έχουνε το φόβο και τους μπάτσους να περιλάβουν όσους περισσεύουν.
Και εμείς καιρό τώρα περισσεύουμε. Δύο συμφοιτητές μας κληρώθηκαν ήδη στη Λάρισα και χάθηκαν από τη φτώχεια που επέβαλε την αυτοσχέδια θέρμανση. Όσο για το σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι σχέδιο αναδιοργάνωσης αλλά περικοπών και εμπορευματοποίησης, συνέχεια του Νόμου Διαμαντοπούλου. Εξάλλου και στον προϋπολογισμό οι δαπάνες για τη παιδεία μειώνονται κατά ένα τρίτο. Τμήματα και σχολές κλείνουν, υπάλληλοι απολύονται, συγγράμματα κόβονται κα τα δίδακτρα έρχονται. Η δημόσια παιδεία πεθαίνει. Πλέον μόνο όσοι έχουν φράγκα θα σπουδάζουν, οι υπόλοιποι…
Αλλά και μετά τη σχολή βλέπεις τι γίνεται. 60% των νέων άνεργοι. Το νούμερο σοκαριστικό. Αλλά τι τους νοιάζει. Γι’αυτούς μπορούμε κάλλιστα να αυτοεξοριστούμε στα παιδικά μας δωμάτια και να ζούμε με δανεικά κι αγύριστα από τους επίσης άνεργους γονείς μας μέχρι τα σαράντα. Να εμφανιζόμαστε μόνο κάθε καλοκαίρι και να χτυπάμε μερικά μεροκάματα και αυτά κακοπληρωμένα και χωρίς ασφάλιση, φυσικά. Μπορούμε επίσης να αφήσουμε εδώ όσα αγαπάμε και να φύγουμε για κάποια κρύα χώρα παρακαλώντας για φραγκοδίφραγκα.
Η αλήθεια φίλε μου είναι ότι άμα δε γίνουμε ενοχλητικοί δεν θα κερδίσουμε τίποτα. Αν δεν οργανωθούμε μεταξύ μας να απαιτήσουμε συστηματικά και φωναχτά δημόσια και δωρεάν παιδεία, ένα αξιοπρεπές μισθό, κοινωνική ασφάλιση δεν πρόκειται να μας τα δώσουν. Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Άμα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε ο καθένας τη πάρτη του, θα μείνουμε να αλληλοσφαζόμαστε για το τίποτα.
Και στη τελική να σου πω και κάτι. Μας φαίνονται ανίκητοι γιατί τους θεωρούμε απαραίτητους. Αλλά δεν είναι έτσι. Άχρηστοι κηφήνες είναι που έχουν όση δύναμη τους δώσουμε εμείς στο μυαλό μας. Δεν χρειαζόμαστε ούτε αυτούς ούτε τα σάπια πρότυπα ζωής τους που μετράνε την αξία των ανθρώπων με το πορτοφόλι. Να προτάξουμε τη συλλογικότητα απέναντι στον ατομισμό, την αλληλεγγύη απέναντι στη κυνικότητα, τη προκοπή απέναντι στη καριέρα. Μπορούμε και μόνοι μας να διευθετήσουμε τις ζωές μας και να αρχίσουμε να χτίζουμε κομμάτι, κομμάτι το δικό μας κόσμο, σύμφωνα με τι δικές μας ανάγκες ενόσω γκρεμίζουμε το δικό τους σάπιο κατασκεύασμα. Δεν είναι ότι έχουμε και επιλογές. Η εναλλακτική ζέχνει μιζέρια, φασισμό και κανιβαλισμό. Εσύ τι θα κάνεις; Θα αγωνιστείς ή θα κοιτάς; Πόσο τυχερός νιώθεις; Πόσο σίγουρος είσαι ότι δεν θα ναι το δικό σου όνομα το επόμενο που θα βγει από τη κληρωτίδα ;
για να σταματήσουμε επιτέλους τις κληρώσεις τους…
