- Μια καθημερινότητα που μετατρέπεται σε καθεστώς
Σε μια εποχή που η κοινωνική πλειοψηφία πλήττεται στο βωμό της εξυπηρέτησης ενός χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται και το οποίο δεν της αναλογεί, μια γενιά διαμορφώνει τον εαυτό της μέσα από τις συνθήκες. Για πολλούς, αυτή η γενιά πρέπει να θυσιαστεί, να αποτελέσει την Ιφιγένεια για το ξεπέρασμα της κρίσης, να ζήσει με 400 ευρώ σε καθεστώς επισφάλειας- όχι μόνο εργασίας, αλλά και ονείρων- να μείνει άνεργη, να μεταναστεύσει. Οι ΤΙΝΑ κάνουμε αυτού του κόσμου (κανάλια, κεφάλαιο, κυβέρνηση) δεν έχουν πλέον αμφιβολία: δεν υπάρχει εναλλακτική, για αυτό πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να δεχθούμε τη μοίρα μας.
Ποια είναι όμως αυτή η μοίρα; Μήπως είναι άλλη από την απογοήτευση και την προσμονή; Καθένα από τα επτά συνεχόμενα χρόνια βαθιά λιτότητας υποτίθεται ήταν το τελευταίο , σε καθένα από αυτά έρχονταν είτε η ανάπτυξη είτε η ελπίδα και η νεολαία έψαχνε απαντήσεις σε ερωτήματα τύπου «λιτότητα για ποιους, για πόσο, γιατί; Που χωράω εγώ σε αυτά;». Τα γεγονότα του καλοκαιριού, το ΟΧΙ της κοινωνίας στις προτεινόμενες (και στις πανομοιότυπες εφαρμοζόμενες) πολιτικές, η ακόλουθη συνθηκολόγηση και πλήρης ενσωμάτωση του παλιού και νεόκοπου πολιτικού κατεστημένου, έκαναν φανερές μερικές απαντήσεις σε αυτά: Κρίση είναι ο καπιταλισμός, ξεπέρασμα της είναι η παγίωση της υπάρχουσας κατάστασης και όχι η αντιστροφή της.
- Για τη δόμηση μιας διαφορετικής καθημερινότητας
Τα γεγονότα αυτά πέραν ότι έκαναν πρόδηλους σε ένα ευρύ κοινωνικό πλέγμα τους μηχανισμούς πολιτικού και οικονομικού ελέγχου, γέννησαν και μια υποχρέωση για τη γένια μας. Να συνδέσει την επιθυμία της για να ζήσει αλλιώς με την αναζήτηση ισχύος και την εύρεση απαντήσεων, για να σκιαγραφήσει τις προοπτικές της δικής της εξουσίας, από την καθημερινότητα της μέχρι την σύνδεση της με την υλοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Να εξασφαλίσει τις υλικές και θεσμικές προϋποθέσεις της μετάβασης προς την κοινωνία που οραματίζεται.
Τα ερωτήματα που τίθενται πλέον μπροστά μας ,τα οποία καλείται να απαντήσει ο κόσμος της Αριστεράς και των κινημάτων, γίνονται αρκετά πιο σύνθετα. Εμείς, ως σχήμα που δραστηριοποιείται στον κοινωνικό χώρο του Πανεπιστημίου, με βάση το αξιακό και πολιτικό πλαίσιο της κομμουνιστικής ανανέωσης, θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για το μέλλον της γενιάς μας. Με βασικούς μας άξονες:
- Την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου, τη διεκδίκηση ένος Πανεπιστημίου των αναγκών μας
- την αναζήτηση δομών και πρακτικών δημοκρατίας και πλουραλιστικής σύνθεσης σε επίπεδο παρέμβασης, λειτουργίας, στόχευσης
- την από τα κάτω ανασύνθεση των δυνάμεων της Αριστεράς , με στόχο την πληθυντική και ποιοτική της επαύξηση
- τη σύνδεση του Πανεπιστημίου και των φοιτητών με τα εργατικά αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά, οικολογικά, ΛΟΑΤΚΙ αιτήματα και κινήματα
Σε αυτά τα πλαίσια καλούμε τους συμφοιτητές/τρίες μας σε ανοιχτή διαδικασία σχήματος, τη Πέμπτη 11/02 στις 13.00, στο Φουαγιέ Αντωνιάδου. Για να αρχίσουμε να δημιουργούμε ένα καινούργιο συλλογικό εμείς, για να δώσουμε μαζί την μάχη της γενιάς μας!
«O βασικός κανόνας του καπιταλισμού είναι Εσύ ή Εγώ. Δεν είναι Εσύ και Εγώ»
Κ. Liebknecht
