«Γιορτή της δημοκρατίας» χαρακτηρίζεται η διαδικασία των εκλογών από τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Γύρω από αυτήν την ημέρα άλλωστε περιστρέφεται όλη η δράση τους – αν μπορεί να χαρακτηριστεί δράση αυτό το οποίο κάνουν. Μετά από αμέτρητες ώρες καφέδων και εξόδων με πρωτοετείς, μετά από αμέτρητες μοιρασμένες σημειώσεις και παλιά θέματα, μετά από αμέτρητες παντός είδους «εξυπηρετήσεις» είχαν επιτέλους την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τους μηχανισμούς που έστηναν συστηματικά με τόσο κόπο. Από το πρωί των εκλογών ωστόσο φάνηκε πως η διαδικασία ούτε δημοκρατική θα ήταν αλλά ούτε και γιορτή.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με την έναρξη της διαδικασίας η προσέλευση είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: περίπου μέχρι το μεσημέρι ο μέσος όρος ηλικίας όσων προσήλθαν κυμαινόταν γύρω στα 50-60. Αποκορύφωμα αυτού ήταν η κατηγορία των δασπιτών- όταν εκφράζαμε την αγανάκτηση μας για αυτό που συνέβαινε- ότι «είμαστε με τις διαγραφές φοιτητών». Επιπρόσθετα τα παραβάν ήταν έτσι τοποθετημένα ώστε να μην διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψηφοφορίας συν το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι ερχόντουσαν «αγκαζέ» με τους εκπροσώπους των παρατάξεων έως τις κάλπες. Ο εκφυλισμός της διαδικασίας φάνηκε και από αυτά που ακολούθησαν. Το μεσημέρι κατά τη μια, υπό τον φόβο επίθεσης από εξωπανεπιστημιακές ομάδες με σκοπό την διακοπή των εκλογών, οι πλευρικές είσοδοι της πτέρυγας αλλά και η κεντρική πόρτα του αμφιθέατρου Αντωνιάδου έκλεισαν. Καμία ουσιαστική κίνηση παρόλα αυτά δεν έγινε για να περιφρουρηθούν οι κάλπες και η ψηφοφορία με αποτέλεσμα να επαναληφθούν τα περσινά γεγονότα : αρκετές κάλπες αρπάχτηκαν και ορισμένες κάηκαν. Μετά από αυτά η διακοπή των εκλογών ήταν αυτονόητη.
Τα γεγονότα της 13ης Μαΐου είναι καταδικαστέα και οι πρακτικές που ακολουθηθήκαν καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό σύλλογο, αναδεικνύοντας την ανικανότητα των «υπεύθυνων δυνάμεων» να προστατέψουν την ομαλή λειτουργία των διαδικασιών και την κατάσταση στην όποια έχει επέλθει ο φοιτητικός σύλλογος. Η συνείδηση που έχει καλλιεργηθεί στους φοιτητές, μέσα από τις πρακτικές των δύο κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, εντείνει την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών διαδικασιών. Οι Γενικές Συνελεύσεις- που αποτελούν το βασικό µας πολιτικό όργανο- πλέον αδυνατούν να χαράξουν πολιτική. Για δεύτερη συνεχόμενη χρόνια η ΑΣΟΕΕ δεν θα έχει εκλεγμένα φοιτητικά όργανα ενώ οι φοιτητές δεν θα έχουν την δυνατότητα συνδιοίκησης (συμμετοχή των φοιτητών στις Συνελεύσεις Τμημάτος) του πανεπιστημίου. Η ενίσχυση της αποχής και η ενίσχυση της απάθειας είναι λογικά απότοκα αυτής της κατάστασης και δεν μπορούν παρά να μας ανησυχούν και να μας θλίβουν για το μέλλον. Σε αυτά να προσθέσουμε ότι το κάψιµο της κάλπης δεν καταφέρνει να λύσει το πρόβλημα, αντιθέτως εμποδίζει το άνοιγμα μιας κουβέντας και απομακρύνει τους φοιτητές απ’ τη συλλογική ζωή μέσα στο πανεπιστήμιο.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε λοιπόν, είναι να στήσουμε τις δομές του Φ.Σ. από την αρχή.. Η δική μας ιδεολογία μας καλεί να υπερασπιζόμαστε την αναγκαιότητα και το δικαίωμα του φοιτητικού συλλόγου να διεξάγει εκλογές, μας καλεί να αγωνιζόμαστε ενάντια σε λογικές ανάθεσης και αδιαφορίας, να οικοδομούμε το συλλογικό έναντι του ατομικού δρόμου. Για αυτούς τους λόγους συνυπογράφουμε κοινή πρόταση (Αγωνιστικές Κινήσεις, Α.Ρ.Εν.Α, ΔΑΠ, ΠΚΣ ) για την εκ νέου διεξαγωγή εκλογών την Τετάρτη 20.05 στην ΑΣΟΕΕ στη πτέρυγα Αντωνιάδου, με μοναδική είσοδο την πλαϊνή της Αντωνιάδου και κλειστή κάθε άλλη πρόσβαση στο κτίριο. Εκλογές οι οποίες θα αποτελούν μια συνολικά ενιαία διαδικασία για όλα τα τμήματα και όχι συνέχιση της προηγουμένης διαδικασίας για να μπορούν οι φοιτητές του συλλόγου να ψηφίσουν λαμβάνοντας υπόψη και τα νέα πολιτικά δεδομένα μετά τη διακοπή των εκλογών.
Μια τέτοια πρόταση φυσικά «δεν χωράει» την ΠΑΣΠ η οποία ανησυχεί για ενδεχόμενη αδυναμία διατήρησης των ποσοστών της αφού ο υπέργηρος μηχανισμός της είναι δύσκολο να επανακινητοποιηθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και επιθυμεί να καταγραφούν τα αποτελέσματα των καλπών που διαφυλάχτηκαν και τις οποίες η ίδια έχει για πάνω από μία μέρα, καθιστώντας τες τουλάχιστον ύποπτες νοθείας. Παράλληλα δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε την απροθυμία των ΕΑΑΚ να συνυπογράψουν καθώς και την επιλογή τους να συνδιαλέγονται με την ΠΑΣΠ στην καταμέτρηση των αποτελεσμάτων των καλπών που δεν κάηκαν. Τέτοιες επιλογές είναι κατακριτέες δεν ταιριάζουν στο χώρο και το αξιακό πλαίσιο της αριστεράς.
Μία τέτοια τροπή των πραγμάτων μας καθιστά υπεύθυνους σαν φοιτητικό σύλλογο ώστε να πάρουμε επιτέλους την κατάσταση στα χέρια μας, ώστε να πάψουν οι εκλογές να είναι ζήτημα των μηχανισμών των παρατάξεων! Είναι αναγκαίο λοιπόν να συμμετέχουμε όλοι. Να αποδείξουμε αυτό που έλεγε ο Α. Γκράμσι:
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. {….}
Κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος.»
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ- ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ- ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ
