Ήρθε η ώρα να πούμε δυο λόγια για τη marfin.Πέρασαν έξι χρόνια από τη μέρα που συνέβη το τραγικό συμβάν στο υποκατάστημα της τράπεζας της marfin στην οδό Σταδίου,όπου έχασαν την ζωή τους τρείς άνθρωποι εκ των οποίων μία έγκυμονούσα. Στις 5/5/2010 πραγματοποιήθηκε μία απ τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας,στα πλαίσια της γενικής απεργίας που είχε κηρυχθεί,ενάντια στα νέα οικονομικά μέτρα και το πρώτο μνημόνιο που ήταν έτοιμη να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ήταν τότε η εποχή που ξεκινούσαμε να καταλαβαίνουμε,το για πόσο καιρό τα μέτρα που θα περνούσαν θα δέσμευαν την καθημερινότητα μας και προσπαθούσαμε σιγά σιγά να βρούμε τρόπους να αντιδράσουμε.
Κατά την διάρκεια της πορείας,στην οδό Σταδίου άγνωστοι κουκουλοφόροι έσπασαν την τζαμαρία της τράπεζας και πέταξαν μέσα μολότοφ,με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά το κτήριο και να πεθάνουν από τις αναθυμιάσεις 3 υπάλληλοι.Αυτές οι ενέργειες,είναι ενάντια στις πρακτικές και τις λογικές του αριστερού και αναρχικού χώρου,και όσων αγωνίζονται κόντρα στους κυρίαρχους και τους καταπιεστές.Το σύστημα βρήκε το πάτημα να χρεώσει τη δολοφονία στον κινηματικό χώρο,προσπαθώντας να ενοχοποιήσει κάθε μορφή αντίστασης.
Τα ΜΜΕ στην προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη απ την δυναμική της διαδήλωσης και τα αιτήματα που αυτή εξέφρασε,κατέφυγαν σε έναν χυδαίο ιδεολογικό πόλεμο ενάντια σε όποιον/α αγωνίζεται ταυτίζοντας τον/την με τους δολοφόνους της marfin.Δεν ξεχνάμε την προκλητική προπαγάνδα που έκανε το mega όταν προσπαθούσε να μας πείσει ότι σε πορεία μνήμης για τον Γρηγορόπουλο στην Θεσσαλονίκη, διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε υποκατάστημα της αλυσίδας zara θέλοντας να δημιουργήσουν μία νέα marfin,ενώ στην πραγματικότητα όπως φαίνεται σε βίντεο που δημοσιεύτηκε,οι διαδηλωτές ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να σβήσουν την φωτιά για να προστατέψουν τους εργαζομένους.Αλήθεια,από πότε οι υπάλληλοι κουβαλάνε μαζί τους μαυροκόκκινες σημαίες; Χαρακτηριστική σε αυτό και σε παρόμοια περιστατικά,είναι η στοχοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και κοινωνικών ομάδων,όπως στην περίπτωση του αναρχικού Θ.Σίψα για τον οποίο δεν έχουν βρεθεί αποδεικτικά στοιχεία για την υπόθεση της marfin και κατηγορείται λόγω της πολιτικής του ταυτότητας.
Εμείς ξέρουμε καλά,ότι αν υπάρχει κάποιος λόγος που το σύστημα πιάνεται από το συγκεκριμένο συμβάν, είναι για να κρύψει τη δικιά του καθημερινή και συστημική βία .Μια βία η οποία ξεκινάει από τα γκλόμπ και τα δακρυγόνα των μπάτσων στις πορείες και τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ,και φτάνει μέχρι τον εργασιακό μεσαίωνα,τα πολυάριθμα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα,την επισφάλεια στην αγορά εργασίας και την υφαρπαγή του εισοδήματος απ τους φτωχότερους στην ελίτ της κοινωνίας.Φυσικά γι αυτά τα ΜΜΕ δεν εβγαλάν ποτέ λόγο.
ΥΓ. Ο Βγενόπουλος που την επόμενη μέρα πήγε να αφήσει λουλούδια στο σημείο της τραγωδίας,ήταν αυτός που εκβίασε τους εργαζομένους με απολύσεις σε περίπτωση που απεργούσαν και που δεν είχε φροντίσει να έχει έξοδο κινδύνου το κτήριο,ούτε καν την στοιχειώδη πυρασφάλεια.Άλλωστε οι μοναδικοί που έχουν καταδικαστεί μέχρι στιγμής είναι τρία στελέχη της marfin.
…Αυτά λοιπόν για τη marfin
