Μια ματιά στην Α.Ρ.Εν.Α από το 2009 έως το 2015.
Το κείμενο αυτό δεν είναι αποτελεί μια συλλογική αποτίμηση της περιόδου στην οποία αναφέρεται αλλά αρκείται στο να δώσει μια προσωπική κριτική ματιά σε αυτή και ευελπιστεί να αποτελέσει το έναυσμα, καθώς η ΑΡΕνΑ έφτασε τα 30 χρόνια της, να γραφτεί ένα συλλογικό ιστορικό κείμενο ως συνέχεια και συμπλήρωση του κειμένου για τα 20 χρόνια.
Είναι ένα από αυτά τα μαλακά βράδια που συνηθίζονται το Νοέμβρη, έτος 2009 και μερικά νέα παιδιά βρίσκονται κλειδωμένα στην άδεια ΑΣΟΕΕ. Είναι όλα μέλης της ΑΡΕνΑ και ετοιμάζουν ένα μεγάλο πανό με συνθήματα ενάντια στην καταστολή. Είχαν πληροφορηθεί για την απόφαση της πρυτανείας να κάνει το λεγόμενο “lock out”, να φέρει δηλαδή τους μπάτσους για να αποκλείσει την σχολή και να μην αφήσει να γίνει η προγραμματισμένη συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου εν όψη της επέτειος του Πολυτεχνείου.
Πράγματι την άλλη μέρα η ΑΣΟΕΕ είναι κυκλωμένη από ΜΑΤ. Οι αρενίτες που έχουν ξενυχτήσει μέσα στη σχολή απλώνουν το πανό στο κεντρικό κτίριο και μετά βγαίνουν έξω να συναντήσουν τους συγκεντρωμένους, για τη συνέλευση, φοιτητές. Εν τέλη μετά από πιέσεις και ντου στη πόρτα του κτιρίου κυρίως από αναρχικούς το lock out σπάει και η συνέλευση γίνεται κανονικά. Το πανό της ΑΡΕνΑ ανέμιζε περήφανο αλλά ποιά ήταν εν τέλη η χρησιμότητα του; Συμβολική περισσότερο το δίχως άλλο. Αλλά έτσι δεν κάναμε τόσο καιρό πολιτική στο πανεπιστήμιο;
Όπως γράφει και “το βυτίο”:
“Εμείς υπολογίζαμε ότι θα διαβάζαμε τους θεωρητικούς για λόγους κουλτούρας και ότι θα τα βάζαμε με την υπερκατανάλωση, την αλλοτρίωση και άλλες έννοιες απ’ τις εκθέσεις ιδεών. Δεν περιμέναμε ότι πρέπει να βγάλουμε φωτιά απ’ τις λέξεις, ότι πρέπει να περπατήσουμε ξανά μαζί σε χαμένες απεργίες, ότι πρέπει να ηττηθούμε όπως οι άλλοι, αυτοί που κάποτε θαυμάζαμε. Δεν περιμέναμε ότι η ζωή θα μας ζητήσει το λόγο.” [1]
Έλα όμως που μας το ζήτησε το λόγο και μας το ζήτησε με τον πιο εμφατικό τρόπο και έτσι πολύ εύστοχα θα συνοψιζόταν όλο αυτό αυτό που βιώσαμε εκείνη την περίοδο. Μια συνεχή προσπάθεια να ανταποκριθούμε σε ένα ορυμαγδό που ούτε μπορούσαμε να διανοηθούμε και που θα άλλαζε τις ζωές όλων μας. Μια συνεχή προσπάθεια να περάσουμε από το συμβολικό, το πανό και το κείμενο, στο ουσιαστικό, στη πραγματική αλλαγή της ζωής μας. Από την πολιτική δραστηριότητα ως αυτοσκοπό στην πολιτική δραστηριότητα ως μέσο. Γιατί πλέον δεν ήταν ζήτημα πολιτική θέσης ή σκέψης. Ήταν η απλη, απτή πραγματικότητα: αυτοί εκεί θα μας διαλύσουν τη ζωή, εμείς τι θα κάνουμε; Ερωτήματα που φυσικά μένουν ακόμα ανοιχτά και σήμερα. Φανταστείτε τότε που μας ήρθε ο ουρανός σφοντίλι, που είχαμε μεγαλώσει με το ότι “όλα θα πάνε καλά” και ότι ο βασικός μισθός πτυχιούχου ήταν το χιλιάρικο.
Και με αυτό ακριβώς αναμετρηθήκαμε όπως μπορούσαμε. Αναζητώντας τη μεταξύ μας συνοχή, τη πραγματική αλλαγή, τη πρακτική αντίσταση στις πολιτικές που διαλύαν το παρόν και το μέλλον μας. Ακόμα τίποτα δεν έχει τελειώσει και ελπίζουμε τουλάχιστον τα όσα κάναμε καλά ή κακά να αποτέλεσουν χρήσιμη γνώση για τη συνέχεια.
Στο ρυθμό των δρόμων | 2009-2012
Υπάρχει ένα σαφές νήμα που συνδέει την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τις πλατείες του 2011. Η διάχυση των αντιλήψεων της αυτοοργάνωσης, της άμεσης δράσης, της άμεσης δημοκρατίας μέσα από την εξέγερση του 2008 διαμόρφωσε τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της νεολαίας και του κινήματος που με τη σειρά τους έφεραν τις αντιλήψεις αυτές στο κέντρο του δημόσιου λόγου το καλοκαίρι των πλατειών, το καλοκαίρι του 2011. [2] Κομμάτι και αυτής της διαδικασίας υπήρξε και η ΑΡΕνΑ που επηρεασμένη από την εξέγερση του Δεκέμβρη αλλά και την μνημονιακή επίθεση άρχισε να αλλάζει τις πρακτικές και τις αντιλήψεις της αξιοποιόντας παράλληλα και μια παράδοση που την ηθελε να ψάχνεται συνεχώς.
Η υπογραφή του 1ου Μνημονίου την άνοιξη του 2010 έγινε αντιληπτή σαν μια πράξη πολέμου από τη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Η ανατροπή της πολιτικής αυτης και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που την υπηρετούσε έγινε η πρώτη προτεραιότητα όλων. [3] Σε αυτό τον αγώνα ενεπλάκη και η ΑΡΕνΑ συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις, στις πορείες, στις απεργίες και πιέζοντας συνεχώς και τον Φοιτητικός Σύλλογο να παίρνει και αυτός το δρόμο του αγώνα. Κατά συνέπεια, μεγάλο μέρος της δράσης της ΑΡΕνΑ μετατοπίζεται αυτό το χώρο του πανεπιστημίου στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας καθώς οι απεργίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Τον Ιούνη του 2011, στη πλατεία συντάγματος πολλά μέλη της ΑΡΕνΑ συμμετέχουν ενεργά, καίγοντας εξεταστικές και γεμίζοντας τα πνευμόνια τους με δακρυγόνα.
Εξαίρεση σε αυτό το μοτίβο αποτελεί το κύμα καταλήψεων τον Σεπτέμβριο του 2011. Αιτία ο νόμος Διαμαντοπούλου, το σκέλος της νεοφιλελεύθερης επέλασης στο πανεπιστήμιο, που φέρνει τα Συμβούλια Διοίκησης ως μη εκλεγμένες δεσποτικές διοικήσεις στις σχολές, καταργεί τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίο και κυρίως μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε αυτοχρηματοδοτούμενες οντότητες που πρέπει να μαζέψουν χορηγίες και πόρους για να λειτουργήσουν. Σκόπος ήταν η από τη πίσω πόρτα ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφού η κατάργηση του άρθρου 16 είχε αποτύχει το 2006-07.
Ο νόμος ψηφίστηκε μπαμπέσικα μέσα στον Αύγουστο του 2011, κάτι που εξόργισε ακόμα περισσότερο το φοιτητικό κόσμο που με φόρα από τις πλατείες του καλοκαιριού άρχισε μαζικές συνελεύσεις και καταλήψεις ήδη από τα τέλη Αυγούστου. Αρχές Σεπτέμβρη καταλαμβάνονται πραγματικά πολύ γρήγορα σχεδόν όλες οι σχολές της χώρας. Η ΑΣΟΕΕ με κοινά αγωνιστικά πλαίσια (ΑΡΕνΑ, ΡΑΣ-ΕΑΑΚ, Αγ.Κινήσεις) μπαίνει στο χορό των καταλήψεων και πραγματοποιεί δράσεις στη Πατησίων, πορεία στη γειτονιά και μαζικές συνελεύσεις. [4] Γίνεται όμως φανερό ότι δεν είμαστε στο 2006, παρόλες τις μνήμες που ξυπνούν. Οι επιτροπές κατάληψης άμαζες, η μετωπική σύγκρουση με την εξεταστική του Σεπτεμβρίου εξαντλητική, η αντίληψη του εκπαιδευτικού ζητήματος ως δευτερεύοντως διάχυτη. Φανερή επίσης γίνεται και η αποπολιτικοποίηση των διαδικασιών. Εμφανίζονται για πρώτη φορά με τέτοια μαζικότητα μπλοκ αντικατάληψης, μη υποκινούμενα από τη ΔΑΠ, που έρχονται μόνο για να ψηφίσουν, αδιαφορούν ρητά και πλήρως για όλα τ’ άλλα ζητήματα και θέλουν μόνο να ανοίξει η σχολή. Παράλληλα η ΠΑΣΠ, που γρήγορα παίρνει τον έλεγχο, αποπολιτικοποιεί τη διαδικασία βάζοντας στις συνελεύσεις να ψηφίζεται μόνο το ανοιχτή ή κλειστή σχολή χωρίς πολιτικά πλαίσια. [5] Στις αρχές Οκτωβρίου οι περισσότερες σχολές μεταξύ αυτών και η ΑΣΟΕΕ θα ανοίξουν. Η κατάληψη έχει αφήσει όμως παρακαταθήκη την έντονη όσμωση των κινηματικών δυνάμεων της σχολής με την ΑΡΕνΑ, το Α/Σ,[6] τη ΡΑΣ-ΕΑΑΚ και τις Αγ.Κινήσεις [7] να βρίσκουν τρόπους επικοινωνίας και συνεργασίας παρά τις επιμέρους διαφωνίες, κάτι που θα φανεί έντονα και τα επόμενα χρόνια. Τέλος, παρά την υποχώρηση του φοιτητικού κινήματος, ο νόμος Διαμαντοπούλου όντως θα μείνει στα χαρτιά και δεν θα εφαρμοστεί επί της ουσίας ποτέ. Θα αντικατασταθεί από μια πιο light version του, το νόμο Αρβανιτόπουλου, το καλοκαίρι του 2012.
Αυτή τη περίοδο μπορούμε να την κλείσουμε συμβολικά τον Νοέμβριο του 2012 με τη μεγάλη διαδήλωση υπο βροχής στο Σύνταγμα. Έχει προηγηθεί η εξέγερση της 12 Φλεβάρης 2012, ημέρα ψήφισης του 2ου μνημονίου και οι μεγάλες απεργίες τον Οκτώβριο του 2011 [8] που οδήγησαν και στη πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την τοποθέτηση του Παπαδήμου, πρώην διοικητική της Τράπεζας της Ελλάδος, ως πρωθυπουργού. Προς το τέλος της περιόδου αυτης είχε γίνει φανερό ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μια έκτακτη κατάσταση αλλά η επιδίωξη για την “για τα καλά” αλλαγής της ζωής των πολλών προς το χειρότερο με σκοπό την διασφάλιση των κερδών των λίγων. Αυτά αποτυπώνονται και με μεγάλη σαφήνεια και στα τεύχη του “Υπόγειου με Θέα”, του περιοδικού της ΑΡΕνΑ, εκείνης της εποχής. [9]
Η αυτοοργάνωση στη πράξη | 2012-2014
Η φανέρωση της αδυναμίας δομικής αλλαγής της κατάστασης με διεκδικητικούς όρους μετά και τη ψήφιση του 2ου Μνημονίου και της καταστολής που το συνόδευσε δημιούργησε δύο αντίρροπες τάσεις μέσα στη κοινωνία και στο κίνημα, κάτι που αντανακλάστηκε όπως ήταν λογικό και μέσα στην ΑΡΕνΑ. Από τη μια μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας άρχισαν να αντιλαμβάνονται την κυβερνητική αλλαγή ως τη μόνη διέξοδο, με το ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο εκφραστή αυτή της αλλαγής, ενώ από την άλλη υπήρξε μια διάχυση των πρακτικών αυτοργάνωσης και αντίστασης που είχαν έρθει στην επιφάνεια στους αγώνες αυτών των χρόνων σε γειτονιές, σχολές, χώρους εργασίες με αιχμή του δόρατος τον αγώνα έναντι στο λεγόμενο “χαράτσι” [10] Αυτές οι δύο τάσεις ενυπήρχαν όχι μόνο μέσα στην ίδια συλλογικότητα αλλά και μέσα και στο ίδιο άτομο.
Έτσι και στην ΑΡΕνΑ κάποια άτομα βρέθηκαν να δραστηριοποιούνται πιο έντονα στη νεολαία Συνασπισμού ή στη ΚΟΕ [11] που ανήκαν, ενώ άλλα να δινουν το μέγιστο σε εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και αντίστασης μέσα και έξω από τις σχολές. [12] Η έντονη παρουσία ανένταχτων – πολλές φορές εχθρικών προς τις πολιτικές οργανώσεις – ατόμων μέσα στο σχήμα, η σύγχυση ως προς τα μέσα πάλης αλλά και οι έντονες εσωτερικές αντιπαραθέσεις στην νεολαία Συνασπισμού θα αποτελέσουν μερικά από τα μοτίβα αυτής της εν γένη παραγωγικής περιόδου για το σχήμα που θα το αφήσει όμως αποδυναμωμένο και σε εσωτερική αναζήτηση. [13]
Μια ακόμα σημαντική παράμετρος ήταν η αλλαγή της αντίληψης για το τι σημαίνει η ΑΣΟΕΕ σαν κοινωνικός χώρος. Πλέον έγινε αντιληπτό ότι η σχολή λόγω της θέσης της έχει σημασία στον κοινωνικο ανταγωνισμό μέσα στη πόλη και όχι απλά σαν εκπαιδευτικός χώρος. Αρχίσαμε δηλαδή να κοιτάμε και έξω από τα κάγκελα και όχι μόνο μέσα. [14] Η εκκένωση της Villa Amalia [15] από τους μπάτσους, η παρουσία της Χρυσής Αυγής στον Αγ.Παντελεήμονα και η μάχη για τη πλ.Βικτωρίας έκαναν φανερό τον αντιφασιστικό χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει η ΑΣΟΕΕ.
Κομβικής σημασίας υπήρξε η εμπλοκή των κινηματικών δυνάμεων της σχολής, μεταξύ αυτών και της ΑΡΕνΑ, στον αγώνα ενάντια στη καταστολή των μεταναστών μικροπωλητών έξω από την ΑΣΟΕΕ. Την εποχή εκείνη η πιάτσα ναρκωτικών ήταν ακόμα στο Πεδίο του Άρεως και έξω από την σχολή υπήρχε μόνο εμπόριο προϊόντων μαϊμού. Η αστυνομία με επιδρομές των ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΜΑΤ, κυρίως από το Δεκέμβριο του 2011 έως την άνοιξη του 2013, ξυλοκοπούσε σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση τους μικροπωλητές και τους έπαιρνε το εμπόρευμα. Δεν έλειψαν και περιστατικά απείρου κάλλους όπως μπάτσος να τραβά γκάνι μπροστά στην είσοδο της σχολής, μπάτσοι να φωνάζουν σε φοιτητές έξω από τα κάγκελα ότι θα “τους γαμίσουν”, μετανάστες με ανοιγμένα κεφάλια να βρίσκονται στο οδόστρωμα και να τους μαζεύουμε στο προαύλιο με τα αίματα, να πέφτουν δακρυγόνα σε τελετή αποφοίτησης, σύλληψη ινδού επισκέπτη καθηγητή που προσερχόταν στη σχολή λόγω χρώματος, μηχανές ΔΕΛΤΑ να κάνουν καγκουριλίκια μέσα στις γραμματείες στη Δεριγνύ, κοινό ντου φασιστών και μπάτσων με λοστάρια, πρόταση από το ΑΤ Βικτώριας να τους σκάσουν οι μικροπωλητές 3.000 ευρώ για να σταματήσουν να τους την πέφτουν για λίγο και άλλα τέτοια ωραία. [16]
Απέναντι σε όλα αυτά δεν μείναμε απαθείς αλλά αντιληφθήκαμε ότι η δραστηριότητα των μικροπωλητών είναι το έσχατο μέσο επιβίωσης τους και ως εκ τουτου χρήζει υπεράσπισης [17]. Έτσι συγκροτήθηκε η Συνέλευση Αλληλέγγυων φοιτητών/τριών ΑΣΟΕΕ με μέλη κυρίως από το Α/Σ και δευτερευόντως από την ΑΡΕνΑ που κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να συνδεθεί με τους μετανάστες έξω από τη σχολή και να αντισταθεί στα σχέδια καταστολής, με βασική πρακτική να μπαίνει μπροστά στους μπάτσους όταν επιτίθενται. Επίσης κατάφερε να εμπλέξει σε πολλές περιπτώσεις τον Φοιτητικό Σύλλογο στον αγώνα αυτό μέσα από ψηφίσματα, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και δύο μαζικές πορείες. Οι πορείες αυτές ήρθαν ως απάντηση στις δύο εισβολές της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ. Η πρώτη τον Μάιο του 2012, μια μέρα μετά τις φοιτητικές εκλογές και η δεύτερη τον Δεκέμβριο του 2012. Η δεύτερη εισβολή [18] ακολουθήθηκε από ένα απίστευτο μιντιακό πανηγύρι με παρουσία του υφυπουργού της κυβέρνηση Σαμαράς Ν.Μηταράκη, και τους μπάτσους να μπαίνουν σε όλα τα στέκια των συλλογικοτήτων της σχολής, να παίρνουν αποτυπώματα και φωτογραφίες και να κλέβουν και τον εξοπλισμό του αυτοοργανωμένου ραδιοσταθμού 98FM που είχε στούντιο μέσα στο Α/Σ. Παρά τις προσπάθειες των μπάτσων και τις συλλήψεις [19] που συνεχίστηκαν τον επόμενο καιρό οι μετανάστες συνέχισαν να δραστηριοποιούνται έξω από τη σχολή ενώ η Συνέλευση Αλληλέγγυων φοιτητών/τριών ΑΣΟΕΕ μετατράπηκε στη συνέλευση Μεταναστών & Αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ με μαζική συμμετοχή των ίδιων των μεταναστών και σημαντικότατη δράση μέχρι και το 2015. [20]
Συνεχίζοντας στο μοτίβο ανάπτυξης αυτοοργανωμένων δομών με πρακτικό αντίκτυπο, με πρωτοβουλία της ΑΡΕνΑ λειτούργησε στα πλαίσια του Φοιτητικού Συλλόγου δομή παροχής μαθημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας από φοιτητές σε μαθητές (2012-2013), στηρίχτηκε το Opanotes [21] για την ανταλλαγή σημειώσεων πέρα από πελατειακές σχέσεις (2011 και έπειτα), λειτουργησε το Panther Radio – το αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο του σχήματος (2012 – 2013) [22], ενώ μέλη της ΑΡΕνΑ πρωταγωνίστησαν και στη λειτουργία του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου ΑΣΟΕΕ (2013 – 2014) μαζί με πολλούς ανένταχτους φοιτητές και φοιτήτριες [23]. Παράλληλα συνεχίστηκαν οι προσπάθειες για αναγέννηση του Συλλόγου με αλλαγή των διαδικασιών της γενικής συνέλευσης [24] ενώ έγιναν και προσπάθειες για πρωτότυπες εκδηλώσεις όπως το αντιμάθημα για τα ψηφιακά δικαιώματα [25] ή πρωτότυπα υλικά παρέμβασης όπως το κόμιξ για την έναρξη της χρονιάς. [26]
Κλείνοντας αυτή τη περίοδο, η μαζικότητα και η εντυπωσιακή δημιουργικότητα αυτών των ετών άρχισε να φθίνει μετά το 2013 κάνοντας φανερές και τις σοβαρές αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το σχήμα. Αντιθέσεις βαθιά πολιτικές που θα φανερώνοντουσαν στη πλήρη διάσταση τους και το επόμενο διάστημα. Επίσης όσο η μαζικη γενιά του 2009 όδευε προς την αποφοίτηση, αδυνατούσε όλο και περισσότερο να συνδεθεί με τον φοιτητική καθημερινότητα και έτσι το σχήμα δυσκολευόταν να έχει την απαραίτητη επαφή με τον κοινωνικό του χώρο και τη φοιτητική κοινότητα.
Τέλος η γενική οικονομική κρίση σήμανε και κρίση στις τσέπες των μελών και φίλων του σχήματος. Το περιοδικό “Υπόγειο με θέα” ετήσιο και έγχρωμο δεν μπορούσε πια να σταθεί οικονομικά. Μη θέλοντας να το αφήσουμε στην άκρη βγήκε ένα DIY ασπρόμαυρο τεύχος σε διπλωμένα φύλλα Α4, χωρίς όμως να στερείται τίποτα σε ποιότητα περιεχομένου. [27] Θα είναι το τελευταίο τεύχος του περιοδικού μέχρι σήμερα.
Το 3ο μνημόνιο και η Αριστερή Ενότητα | 2014 – 2015
Την περίοδο αυτή καθώς η γενιά του 2012-2013 αρχίζει να βρίσκει τα πατήματα της στη σχολή ξεκινά μια διαδικασία αναγέννησης του σχήματος. Νέος κόσμος με πιο λαϊκές καταβολές και πιο κοντά μεταξύ του πολιτικά εντάσσεται στο σχήμα επαναφέροντας την ενότητα και παράλληλα τη σύνδεση με τη καθημερινότητα στη σχολή. Υπάρχει μια μεγάλη παραγωγή κειμένων και ένα άνοιγμα στη γκάμα θεμάτων που απασχολούν το σχήμα: security στην ΑΣΟΕΕ [28], εκπαιδευτικά ζητήματα στο πανεπιστημιο, απεργία πείνας Ν.Ρωμανού [29], κεντρικά πολιτικά ζητήματα, δικαιώματα μεταναστών κ.α.
Τον Γενάρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές με την υπόσχεση να ανατρέψει τα μνημόνια, με τα μέλη της ΑΡΕνΑ να κρατάνε μια αμφίσημη απέναντι του. Η ΑΡΕνΑ αν και πάντα ήταν τόσο πολιτικά όσο και και οικονομικά ανεξάρτητη και είχε εκφρασμένες αντίθετες απόψεις από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ [30] ήταν αδύνατον να μείνει ανεπηρέαστη από το γενικότερο πολιτικό κλίμα της διαπραγμάτευσης. Η αμηχανία ενός ριζοσπαστικού σχήματος να έχει στις τάξεις του μέλη της κυβερνητικής νεολαίας είναι προφανής. Παράλληλα όσο οι μήνες περνούν και οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διαδέχονται η μια την άλλη ο προβληματισμός γιγαντώνεται. Το συναισθηματικό roller coaster του δημοψηφίσματος δίνει το τελειωτικό χτύπημα σε αυτή την αμφίσημη κατάσταση. Από τους πανηγυρισμούς για την προκήρυξη του και την εν πολλοίς ανέλπιστη νίκη του ΟΧΙ – μέσα σε ένα κλίμα απίστευτης τρομοκρατίας από όλα τα ΜΜΕ, τα αφεντικά και τον διεθνή παράγοντα – περάσαμε στην πίκρα της υποχώρησης και στο ακόμα χειρότερο πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ και ενός σημαντικού δυναμικού, μέχρι πρότινος συναγωνιστών, στην απέναντι όχθη.
Η ΑΡΕνΑ, αλλά και η ΑΡΕΝ γενικότερα, απέναντι στη ψήφιση του 3ου Μνημονίου βρήκε την λύση στην αμηχανία της παίρνοντας θέση ενάντια στην κυβέρνηση[31], με τα ελάχιστα μέλη του σχήματος που παρέμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρούν από αυτό. Το ίδιο θα πράξει και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ που θα διασπαστεί, με τη μεγάλη πλειοψηφία να αποχωρεί από την οργάνωση. [32] Ήταν η αρχή μιας νέας κατάστασης τόσο για την ΑΡΕνΑ όσο και για την αριστερά στην Ελλάδα γενικότερα.
Τίποτα από αυτά δεν ήταν κεραυνός εν εθρεία. Ήδη από το 2012 όπως αναφέραμε και παραπάνω είχαν γίνει φανερές οι αντιθέσεις αυτές ακόμα και μέσα στο σχήμα. Αυτό αυτό που συνέβη είναι ότι το δημοψήφισμα και ο τρόπος που έγιναν όλα έδωσαν μια πολύ πιο δραματική διάσταση στα γεγονότα αφήνοντας και ένα συναίσθημα ματαιότητας όχι μόνο στα μέλη του σχήματος αλλά στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Η λιτότητα γίνεται δυστυχώς αντιληπτή ως μια καθιερωμένη πραγματικότητα.
Φτάνοντας λοιπόν στον Σεπτέμβριο του 2015 με το 3ο Μνημόνιο να έχει ήδη ψηφιστεί και τη διάσπαση εν εξελίξη αρχίζουν να φτάνουν στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες κυρίως από τη Συρία και το Αφγανιστάν μέσα από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Το κράτος είναι παντελώς ανίκανο (ή χειρότερα δεν θέλει) να προσφέρει το παραμικρό σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται στα αστικά κέντρα με σκοπό να βρουν τρόπο να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Βόρεια Ευρώπη. Η πλατεία Βικτωρίας είναι ένα από τα σημεία που οι πρόσφυγες κατασκηνώνουν. Η ΑΡΕνΑ δεν θα μείνει απαθής σε αυτή τη κατάσταση και θα δημιουργήσει την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ΑΣΟΕΕ [33] με συμμετοχή πολλών ανένταχτων φοιτητών και μελών της ΡΑΣ-ΕΑΑΚ. Η Πρωτοβουλία θα συσπειρώσει μεγάλο αριθμό φοιτητών/τριων, θα μαζέψει τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στη σχολή, που στη συνέχεια θα μοιράσει στην πλ.Βικτωρίας συνεργαζόμενη και με τη λαϊκή συνέλευση πλ.Βικτωρίας, ενώ θα απαντήσει και στη ρατσιστική αντιπροσφυγική προπαγάνδα με κείμενα και μοιράσματα μέσα στη σχολή. Η ενασχόληση αυτή της ΑΡΕνΑ με την αλληλεγγύη με πρόσφυγες θα είναι μόνο η αρχή αφού στη συνέχεια μέλη της θα συνεισφέρουν σταθερά στη κατάληψη στέγης προσφύγων City Plaza. [34]
Τον επόμενο καιρό μια σημαντική μεταβολή θα γίνει και στη δικτύωση σχημάτων στην οποία ανήκει η ΑΡΕνΑ, την Αριστερή Ενότητα. Από την ίδρυση της το 2007 μέχρι τον Οκτώβριο του 2015 η Αριστερή Ενότητα δεν αποτέλεσε πολλά περισσότερα από μια χαλαρή εκλογική και οργανωτική συμμαχία επιμέρους οργανώσεων και σχημάτων. Η σταδιακή αποχώρηση των οργανώσεων (Παρέμβαση[35] , ΚΟΕ, νεολαία ΣΥΡΙΖΑ) επέτρεψε στην έστω σημαντικά αποδυναμωμένη ΑΡΕΝ να μετατραπεί σε ένα πραγματικό δίκτυο σχημάτων, με σχέσεις αλληλεγγύης, δημοκρατικό συντονιστικό με εκπροσώπηση σχημάτων και συνεχή εναλλαγή στη συμμετοχή, δικό της Φεστιβάλ και Κάμπινγκ και τέλος ριζοσπαστικότερη τοποθέτηση σε μια σειρά από ζητήματα. Η εκτίμηση για τις αυξημένες ανάγκες μιας περιόδου ήττας τόσο σε κινηματικό όσο και κοινωνικό επίπεδο αποτέλεσαν τη βάση της δικτύωσης να συμπράξει εκλογικά με τα ΕΑΑΚ και το ΑΡΔΙΝ [36] σε μια σειρά από σχολές. Οι διαδικασίες της ΑΡΕΝ και τα επιμέρους σχήματα προσπάθησαν να υλοποιήσουν το “ένα σχήμα ανά κοινωνικό χώρο” με στοιχεία πολιτικού πειραματισμού, με νέες πρακτικές από αυτές που είχαν επιδιώξει εώς τότε.
Στην ΑΣΟΕΕ, η συνθετική αυτή διαδικασία θα αποδειχθεί ακόμα βαθύτερη και θα αποτελέσει τη βάση για την δημιουργία της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΑΣΟΕΕ [37] που θα εγκαθιδρύσει μια νέα εποχή ακόμα στενότερης συνεργασίας μεταξύ των αριστερών σχημάτων με στόχο την ανασυγκρότηση των διαδικασιών του Συλλόγου και την σύνδεση της σχολής με τους κοινωνικούς αγώνες. Καρποί αυτής της επιλογής ήταν μία σειρά από κοινές πρωτοβουλίες και υλικά παρέμβασης, εκδηλώσεις, καθώς και η δημιουργία του κοινού φεστιβάλ Occupy ΑΣΟΕΕ. [38]
Αντί συμπεράσματος
Δώστε μας πνοή, στέγη και τροφή, και μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο. [39]
Ξαναγυρίζοντας λοιπόν στην αρχή κάτι τέτοιο φαίνεται να ψάχναμε κι εμείς. Γιατί εν τέλη τι ήμασταν; Κάτι νεαρά παιδιά ήμασταν που μέσα όλα αυτά που συνέβησαν, θέλαμε κάπου να κρατηθούμε. Κάποια ιδέα σταθερή και γαμάτη μπορεί να μη βρήκαμε αλλά βρήκαμε ο ένας τον άλλον και η μια την άλλη και αυτό είναι εν τέλη που έχει σημασία. Γιατί τα μέσα αλλάζουν, οι τρόποι παρέμβασης μετασχηματίζονται αλλά αυτό που μένει ίδιο είναι η βαθιά πεποίθηση ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε όλα αυτά τα ζόρια. Έτοιμες λύσεις δεν έχουμε. Θα τις ανακαλύπτουμε συνεχώς. Και μέσα σε αυτό τον αχταρμά από σωστά και λάθος ας κοιτάξουμε να κουβαλήσουμε αυτά που μπορούν να μας εμπνεύσουν να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτή την πατρίδα που εμείς αναγνωρίζουμε. Γιατί η μόνη μας πατρίδα είναι τα παιδικά μας όνειρα και αυτή τη πατρίδα οφείλουμε να υπηρετήσουμε και να σηκώσουμε τη σημαία της ψηλά! [40]
[1] “δεν ήμουν”, 13.9.2012, Το Βυτίο, https://bit.ly/2Gt5rTt
[2] “Ποιος θυμάται την 29η Ιουνίου 2011;”, 1.7.2017, RedNotebook, https://bit.ly/2Iu1LEp
[3] “Μήπως ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε;”, 29.11.2010, ΑΡΕνΑ, https://bit.ly/2vbDLgB
[4] “Ακόμα κάθεσαι;“, 31.8.2011, ΑΡΕνΑ, https://bit.ly/2KOv9ap
[5] “Ανακοίνωση της Α.Ρ.ΕΝ.Α για τα γεγονότα της Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ. ΑΣΟΕΕ την Τρίτη 13/9/11” , https://bit.ly/2DfeDtR
[6] Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΟΕΕ
[7] Φοιτητική Παράταξη του ΚΚΕ(μ-λ) με σταθερή παρουσία στην ΑΣΟΕΕ
[8] “Ή εμείς ή αυτοί…”, 18.10.2011, ΑΡΕνΑ, https://bit.ly/2KSn7gR
[9] “Μια από τις πλέον χρήσιμες διαλεκτικές δηλώσεις που αξίζει να επαναλαμβάνουμε διαρκώς αφορά το Μνημόνιο στο σύνολο του: Το Μνημόνιο πέτυχε. Στόχος του ήταν εξαρχής ο νομικός και οικονομικός αφοπλισμός των εργαζομένων και η διατήρηση του ποσοστού κέρδους σε υγιή επίπεδα”, Ο Σπύρος στο “Υπόγειο με Θέα”, τεύχος 10, σελ.16, Μάιος 2012
[10] Αυτός ήταν πρόγονος του ΕΝΦΙΑ, συνδεδεμένος με το λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος. Αν δεν τον πλήρωνες σου κόβανε το ρεύμα! Το κίνημα με πολιτική πίεση και με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατάφερε την αποσύνδεση της πληρωμής του χαρατσιού από το ηλεκτρικό ρεύμα.
[11] Οργάνωση Μαϊκων καταβολών, συνιστώσα τότε του ΣΥΡΙΖΑ
[12] “Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου”, 17.9.2012, ΑΡΕνΑ , https://bit.ly/2IKCrJw
[13] Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το σχήμα τότε καλύπτε ένα πραγματικά αξιοπερίεργο φάσμα με τα μέλη του να έχουν αναφορές από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ μέχρι την κοινωνική αναρχία με τους ανένταχτους να πλειοψηφούν. Αυτό είναι προφανές ότι οδήγησε σε μεγάλη δημιουργικότητα αλλά εν τέλη και σε σύγχυση.
[14] “Καλά Χριστούγεννα για όλους;”, 17.2.2012, Κοινό κείμενο σχημάτων ΑΡΕΝ από το κέντρο της Αθήνας , https://bit.ly/2VWOTtw
[15] Πολυετής (πάνω από 20 χρόνια) αναρχική κατάληψη στην γωνία Χέυδεν και Αχαρνών, εκενώθηκε τον Δεκέμβριο του 2012. Σήμερα στεγάζει το 2ο Λύκειο Αθηνών. Το ιστορικό της blog εδώ https://bit.ly/2VZUgIl
[16] Σχετικό φωτογραφικό άλμπουμ εδώ https://bit.ly/2W2lnml
[17] Καθαρά πεζοδρόμια ποτισμένα με αίμα, το πρώτο κείμενο της πρωτοβουλίας, 13.1.2012 , https://bit.ly/2Uu3jzB
[18] “Το ποτήρι της οργής ξεχείλισε”, 30.12.2012, ΑΡΕνΑ, https://bit.ly/2vfNrGM
[19] “ΑΣΟΕΕ: Kοινότητα υπό διωγμό“, 21.4.2014, RedNotebook, https://bit.ly/2W0OR40
[20] Το blog της Πρωτοβουλίας https://bit.ly/2UQeUxW
[21] https://opanotes.gr/
[22] Ιστοσελίδα του σταθμού https://bit.ly/2KScwSU Μπορείτε να βρείτε το αρχείο εκπομπών εδώ https://bit.ly/2Zn6HQN και τις δύο θεματικές εκπομές εδώ https://bit.ly/2L4ekYW
[23] Το Blog του Κυλικείου https://bit.ly/2UM8gsJ
[24] “Για μια άλλη Γενική Συνέλευση”, 10.10.2012, ΑΡΕνΑ , https://bit.ly/2GA3Igf
[25] Βίντεο της εκδήλωσης, 15.3.2012, https://bit.ly/2IzAEaO
[26] “Για ένα ποτάκι με τη ΔΑΣΠ”, ΑΡΕνΑ, Μάιος 2012, https://bit.ly/2IMiAtC
[27] “Υπόγειο με Θέα” Τεύχος 10&½, Μάιος 2013, https://bit.ly/2IycU7l
[28] Ο ΦΣ ΑΣΟΕΕ ανέτρεψε την προσπάθεια της πρυτανείας να μπουν Security στη σχολή το 2014. Διαβάστε επίσης “Περί Security και χωροφυλακής”, 13.8.2014, ΑΡΕνΑ, https://bit.ly/2US8Zsj
[29] “Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Ν.Ρωμανό“, 19.11.2014, https://bit.ly/2VfOUf8
[30] Ενδεικτικά “Υπόγειο με Θέα” 10&½ σελ.19-21
[31] Απόφαση πανελλαδικού διημέρου ΑΡιστερής ΕΝότητας 10-11 Οκτωβρίου 2015, https://bit.ly/2GzYHo4
[32] Η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ κι εμείς απέναντι της , 1.9.2015, https://bit.ly/2W0F0ee
[33] “Δελτίο τύπου Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης ΑΣΟΕΕ”, 24.9.2015, https://bit.ly/2XsYPuY
[34] http://solidarity2refugees.gr/
[35] Διάσπαση της ΚΟΕ, δημιουργήθηκε το 2012
[36] Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας, φοιτητική πτέρυγα της οργάνωσης Παρέμβαση
[37] https://enotikiprotovouliaasoee.wordpress.com/
[38] https://bit.ly/2Gm4FHN
[39] Από τραγούδι του Π.Σιδηρόπουλου “Εν κατακλείδι” στο άλμπουμ ΦΛΟΥ (1978) , https://bit.ly/2UwK5JK
[40] Από το Editorial του τεύχους 10 “Υπόγειο με θέα” , Μάιος 2012, https://bit.ly/2PnUbMj
