Στα άμεσα σχέδια της “αριστερής” κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας από τους 9 στους 12 μηνές. Γιατί μας καλούν όμως να χάσουμε 12 μήνες από τη ζωή μας για αυτήν την αγγαρεία; (για να μη μιλήσουμε για εκτέλεση άμισθης εργασίας προς όφελος του κρατικού μηχανισμού).
Ο στρατός πρώτα απ όλα είναι εκείνος ο μηχανισμός ο οποίος εγγυάται ή αποκαθιστά τη τάξη όταν η ύπαρξη του κράτους και της οικονομικής ελίτ τίθεται σε κίνδυνο . Αρκεί να θυμηθούμε μόνο ότι ο Πινοσέτ το 1974 ανέτρεψε τον πρώτο σοσιαλιστή πρόεδρο της Χιλής Σ. Αλιέντε και ότι, ο Φράνκο ανεβαίνει στην εξουσία μετά την εξόντωση των Διεθνών Ταξιαρχειών με το πέρας του ισπανικού εμφυλίου. Αλλά όπως και στη Χιλή το καθεστώς του Πινοσέτ συνδέθηκε με την πιο βίαιη εγκαθίδρυση του νεοφιλελευθερισμού και της Σχολής του Σικάγο, έτσι και στην Ελλάδα η Χούντα των συνταγματαρχών ήταν προσδεδεμένη στην ισχυροποίηση της θέσης της οικονομικής ελίτ χτυπώντας τους αγώνες των εργαζόμενων και των φοιτητών. Να, εν τέλει ποιανού το συμφέρον μας καλούν να υπηρετήσουμε στον στράτο!
Παράλληλα ο στρατός είναι και ένα μέσο επέμβασης στο γίγνεσθαι άλλων χωρών. ‘Οχι μόνον με την έννοια ότι μια σειρά από στρατιωτικές δικτατορίες (όπως του Παπαδόπολου, του Πινοσέτ και του Μπατίστα στη Κούβα) είχαν άμεση σχέση με ιμπεριαλιστικά κέντρα σαν αυτό των ΗΠΑ. Αλλά αρκεί να ρίξουμε μόνο μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο η Δύση “εκδημοκρατίζει” τις χώρες Μ. Ανατολής: στρατοί επεμβαίνουν για τη διασφάλιση των συμφερόντων των δυτικών κρατών και του κεφαλαίου και μόνο στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εκεί κοινωνιών δεν αποσκοπούν
Εν κατακλείδι στο στρατό μας μαθαίνουν κάτι. Πώς να υποτασσόμαστε και να υπακούμε στις εντολές των ανωτέρων μας και μαθαίνουμε να μισούμε τους αλλοεθνείς (βλ. και τα ρατσιστικά συνθήματα στα γυμνάσια και τις παρελάσεις των ΟΥΚ). Μας φουσκώνουν με “εθνική υπερηφάνεια” προσπαθώντας να μας πείσουν ότι παλεύουμε για την πατρίδα και το λαό μας ενώ στην πραγματικότητα ρισκάρουμε τις ζωές μας για τα συμφέροντα των καπιταλιστών . Μέσα στο στρατό,χάνουμε την ιδιότητα μας ως άνθρωποι και μας μεταχειρίζονται ως ένα ακόμα σάκο με κρέας,έναν ακόμα αναλώσιμο στη μάχη εκεί, όπου η ανθρώπινη ζωή, η προσωπικότητα και οι δεξιότητες δεν έχουν καμία αξία.
Με αφορμή και την επέτειο της 25ης Μαρτίου, λοιπόν, και τις “εθνικές” εξάρσεις με τις στρατιωτικές,μαθητικές παρελάσεις, την περιφορά αρμάτων μάχης και αεροπλάνων ας αντισταθούμε στην επίδειξη του “αξιόμαχου” των ένοπλων δυνάμεων και στρατευμάτων και ας αρθρώσουμε ξανά το αίτημα:
Ούτε μία ώρα χαμένη με αγγαρείες, με ρατσιστικά συνθήματα, με στρατιωτικό βήμα.
Ούτε μία ώρα στο στρατό.
