Νέο μνημόνιο, νέα μέτρα… Για κακή τους τύχη όμως τα στρώματα που πλήττονται από την κρίση απάντησαν δυναμικά με μπαράζ κινητοποιήσεων όλη την προηγούμενη εβδομάδα, με προσέλευση στη 48ωρη απεργία την Παρασκευή και το Σάββατο (παρά την ελλιπή λειτουργία των μέσων μεταφοράς) με αποκορύφωμα τη μαζικότατη συγκέντρωση του λαού την Κυριακή πριν την ψήφιση του Μνημονίου 2.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κάθε ηλικίας μην αντέχοντας άλλο τα μέτρα λιτότητας είπε το δικό του ηχηρό ” ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ” στο νέο μνημόνιο. Ήταν τέτοιο το πλήθος των συγκεντρόμενων που γέμισε όλους τους δρόμους του κέντρου από την Ομόνοια μέχρι το Μοναστηράκι και μέχρι το Ζάπειο. Η τρικομματική κυβέρνηση επιδεικτικά αγνόησε αυτό το ΟΧΙ και απάντησε με τρεις τρόπους. Από τη μια υπερψήφισε το Μνημόνιο και από την άλλη κατέστειλε με αγριότητα τη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή. Παρά τη χρήση χημικών, η οποία ξεκίνησε από την αρχή της συγκέντρωσης, ο λαός παρέμεινε πεισματικά έξω από τη Βουλή ώσπου τα ΜΑΤ τον ανάγκασαν να φύγει με περικύκλωση από όλες τις μεριές και εκτεταμένη χρήση ασφυξιογόνων, δακρυγόνων και κρότου λάμψης. Πέρα από τα ΜΑΤ ο τρίτος μηχανισμός πειθάρχησης που χρησιμοποίησε η” κυβέρνηση των τραπεζιτών ” είναι τα ΜΜΕ που απέκρυψαν το πραγματικό αριθμό των συγκεντρωμένων εστιάζοντας στα επειδόσια. Στόχος τους είναι να αποπροσανατολίσουν το κόσμο από την ψήφιση των νέων μέτρων και να προκαλέσουν το φόβο. Όμως πλέον σε αυτή τη συγκυρία ο κόσμος ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ, ούτε δέχεται αμάσητα την προπαγάνδα. Η βία που δέχεται καθημερινά είναι πολύ μεγαλύτερη. Δεν είναι βία ο μεγάλος και συνεχώς αυξανόμενος αριθμός αστέγων, άνεργων και απολυμένων; Δεν υφίστανται βία οι νέοι όταν σκέφτονται τη μετανάστευση ως τη μόνη εναλλακτική λύση; Δεν είναι βία το Μνημόνιο 2; Δε φτάνει που τόσο καιρό με συνεχή μέτρα λιτότητας ( βλέπε Μνημόνιο 1, Μεσοπρόθεσμο) εξαθλιώνουν τον κόσμο της εργασίας. Με το Μνημόνιο 2 το χρέος όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο αλλά αυξάνεται σε σχέση με πριν. Επίσης με τη νέα δανειακή σύμβαση προχωρούν σε:
- νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις
- μείωση κατώτατου μισθού
- υποθήκευση δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις
ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!!
Απέναντι σε πολιτικές που οξύνουν τις ταξικές αντιθέσεις και αφήνουν στο απυρόβλητο τα κέρδη του κεφαλαίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος η απάντηση είναι συλλογικός αγώνας φοιτητών και εργαζομένων. Ειδικά εμείς οι φοιτητές δε μπορούμε να μείνουμε έξω από τις κινητοποιήσεις γιατί το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας μικρόκοσμος. Εμείς οι φοιτητές ας μην τρέφουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά δε μας αγγίζουν και ότι είναι μακρινά. Είναι εικόνα από το δικό μας παρόν καθώς το βιώνουμε στις οικογένειές μας που πλήττονται ενώ έννοιες όπως η ανεργία και η επισφάλεια θα είναι πιο κοντά μας αν δεν κινητοποιηθούμε ΑΜΕΣΑ με γενικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Μοναδικό μας όπλο είναι η συλλογικότητα! Ειδικά ως φοιτητές οικονομικών, κοινωνικοί επιστήμονες, οφείλουμε να μην υποστηρίζουμε αυτές τις λογικές που οδηγούν στη λιτότητα αλλά να στραφούμε σε εναλλακτικές λύσεις οργάνωσης της κοινωνίας και της παραγωγής παρά να γίνουμε υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού που μας οδήγησε ως εδώ!
