Aνακοίνωση Πανελλαδικού Συντονιστικού σχημάτων Αριστερής Ενότητας
Την περασμένη βδομάδα αρκετοί Φοιτητικοί Σύλλογοι τοποθετήθηκαν μέσω των Γενικών τους Συνελεύσεων και χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες βρέθηκαν στους δρόμους ενάντια στην αυταρχικοποίηση των Πανεπιστημίων και την εδραίωση «του νόμου και της τάξης» από πλευράς της κυβέρνησης και των πρυτανικών αρχών. Κινήσεις επιβολής, όπως η οχύρωση με κατασταλτικές δυνάμεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων του κέντρου και το λοκ-αουτ σχολών, δε μπορούν να σβήσουν τα προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, παρά μονό να επικαιροποιήσουν την ανάγκη για τις εξεγέρσεις του σήμερα και για μαζικά, ριζοσπαστικά νεολαιίστικα κινήματα.
Η στρατηγική της έντασης, όμως, δεν απέτρεψε τη νεολαία και τον αγωνιζόμενο λαό να κατέβουν ξανά στον δρόμο, καθώς ούτε και η μεθόδευση του φόβου, τόσο κατά την άγρια επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στα μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων το βράδυ της Πέμπτης έξω απ το Πολυτεχνείο όσο και κατά τη διάρκεια της πορείας της 17ης του Νοέμβρη με την ασφυκτική παρουσία δυνάμεων καταστολής. Την ώρα που το Πανεπιστήμιο αδυνατεί να λειτουργήσει απ την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση, αναζητείται στα πρόσωπα των αγωνιζόμενων φοιτητών και –τριών η κατασκευή του εσωτερικού εχθρού, προκειμένου να νομιμοποιήσει τις κυβερνητικές επιλογές για την υποτίμηση και την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, την ώρα που η κυβέρνηση έχει διαλύσει τη δευτεροβάθμια, κάθε δομή κοινωνικού κράτους και επιτίθεται ανοιχτά στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, στη νεολαία και το σύνολο των υποτελών τάξεων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση και προς ολοκλήρωση του κάδρου για τον αυταρχικότερο Πρύτανη γύρω απ το πρόσωπο του Φορτσάκη, οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ εισηγούνται τη θέσπιση ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων προκειμένου οι φοιτητές-τριες της «ησυχίας, τάξης και ασφάλειας» να κρατάνε τις σχολές ανοιχτές με ένα «κλικ», όταν δεν επιλέγουν οι ίδιες οι αρχές να τις κλειδώσουν με ΜΑΤ και σεκιούριτι. Πέρα απ τη σαφέστατη πρόθεση για τη διάλυση των Φοιτητικών Συλλόγων και τη φίμωση κάθε φωνής αντίστασης, την ώρα που οι αποφάσεις ολοένα και δε νομιμοποιούνται από αντιδραστικές αρχές διαφόρων σχολών, αυτό το παράδειγμα της εύκολης και άνευ κόστους πολιτικής επιλογής συμπυκνώνει την κρισιακή κατάσταση των σύγχρονων δημοκρατιών και την ανάγκη επανάκτησής τους απ τους ίδιους τους από τα κάτω. Σε αυτήν τη διαδικασία κομβικό ρόλο καλείται να παίξει μέσα απ τους αγώνες της η οργισμένη γενιά του Δεκέμβρη του ’08, η νεολαία που κατέλαβε τις πλατείες με αίτημα τη δημοκρατία και πρόταγμα «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας», κόντρα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό.
Υπό αυτό το πρίσμα, βέβαια, οφείλουμε να κινηθούμε και προς τη δημοκρατική εμβάθυνση των δομών και των διαδικασιών του ίδιου του Φοιτητικού Κινήματος, προκειμένου οι αγώνες μας να είναι ένα ζωντανό αντιπαράδειγμα για το πώς θέλουμε να οργανώνουμε τις ζωές μας. Χαρακτηριστικά, την Πέμπτη το βράδυ όταν η αντικατασταλτική φοιτητική πορεία χτυπήθηκε έξω απ το Πολυτεχνείο, όπου κατευθύνθηκε προκειμένου να συντονιστούν οι σύλλογοι άλλα βρήκαν τις πόρτες κλειδωμένες και όταν κάποια φοιτητικά μπλοκ και πλήθος κόσμου κατάφεραν να εισέλθουν στον προαύλιο χώρο, ο τρόπος με τον οποίο επιλέχθηκε να αποχωρήσουν ανοίγει την κουβέντα για μια σειρά παθογενειών του Φοιτητικού Κινήματος.
Στην αδυναμία των πολιτικών συλλογικοτήτων να σπάσουν το κλίμα του πανικού προκειμένου να διαβουλευτεί ο συγκεντρωμένος κόσμος ήρθε να απαντήσει η ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους συλλόγους (και τις ντουντούκες τους) δημιουργώντας μια αρνητική παρακαταθήκη. Μια παρακαταθήκη μάλιστα που συνεχίστηκε την επόμενη μέρα με την «καθοδήγηση» των ΦΣ προς στο Πολυτεχνείο για τη «στήριξη» της φιέστας του-κατά τ’ άλλα διασπαστικού- ΜΑΣ. Αντιλαμβανόμενοι-ες την ανάγκη για δημοκρατία στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος, προτείναμε στις συντονιστικές επιτροπές, κατά τη διάρκεια του εορτασμού, τη διοργάνωση Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων στο χώρο του Πολυτεχνείου, που δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε αφού μάλλον η ανάγκη για δημοκρατία και πραγματικό συντονισμό δε μπαίνει πάγια στην ημερήσια διάταξη ορισμένων συλλογικοτήτων.
Αποτιμώντας, όμως, θετικά τη μεγάλη νεανική και λαϊκή κινητοποίηση των τελευταίων ημερών, να επιστρέψουμε στους κοινωνικούς μας χώρους και τις συλλογικές μας διαδικασίες και να οργανώσουμε δημοκρατικά και από τα κάτω, εκεί που πραγματικά χτίζεται η ενότητα, τη δική μας επίθεση, ως την ικανότερη άμυνα για τη βαρβαρότητα που βιώνουμε. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε μέσα απ τις συλλογικές μας διαδικασίες, με τον τρόπο που εμείς θα καθορίζουμε και να κάνουμε τις καταλήψεις μας κοινωνικές, ανοιχτές και πραγματικά λειτουργικές. Οι νεολαιίστικοι αγώνες και το φοιτητικό κίνημα να συναντηθούν με την αγωνιζόμενη κοινωνία, τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τα κοινωνικά και αλληλέγγυα κινήματα και να ανατρέψουμε το υπάρχον οικοδομώντας στο σήμερα πτυχές του δικού μας μέλλοντος!
Άμεση παραίτηση Φορτσάκη και ανατροπή της Κυβέρνησης!
Όλοι και όλες στη μαθητική κινητοποίηση της Παρασκευής και στη Γενική Απεργία στις 27/11.
