Για να μην αποφασίζουν άλλοι για εμάς

Την Πέμπτη που μας πέρασε, πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, στην οποία συζητήσαμε και  συναποφασίσαμε τρόπους να διεκδικήσουμε ένα Πανεπιστήμιο πιο κοντά στις ανάγκες μας. Η κυβέρνηση και οι συν αυτώ πρυτάνεις της αποφάσισαν την εβδομάδα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να χτυπήσουν με χημικά και ξύλο ειρηνικές φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις (με αποκορύφωμα τη Νομική) και να κλειδαμπαρώσουν τις σχολές (ΑΣΟΕΕ, Νομική, Πάντειο).  Σε όλον αυτό τον αυταρχισμό έπρεπε κάπως  να απαντήσουμε για να μη γίνει το κάποτε αδιανόητο κανονικότητα. Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος παρά η διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης με πολλούς συμμετέχοντες και με παραγωγική κουβέντα για το ζωντάνεμα της σχολής μας;

Στην Γενική Συνέλευση αναδείχθηκαν πολλά προβλήματα που έχουν σχέση με τις σπουδές μας. Όλο και λιγότεροι πλέον έχουμε δικαίωμα στην δωρεάν σίτιση και στέγαση. Τα κριτήρια της Λέσχης έχουν αυστηροποιηθεί και οι εστίες της ΑΣΟΕΕ στην Δροσοπούλου  έχουν κλείσει και συστεγάζονται με εκείνες του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτέλεσμα: μικρότερος αριθμός φοιτητών  μπορούν να μένουν σε εστία με όσους αποκλείονται να υποχρεώνονται να πληρώνουν ενοίκιο ή να επιστρέφουν στον μόνιμο τόπο διαμονής τους, έχοντας δυσκολία να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Σα να μην έφταναν όλα αυτά φόβητρο πάνω από το κεφάλι μας είναι οι διαγραφές. Μας στερούν το  δικαίωμα των σπουδών χωρίς χρονικά όρια και χωρίς καμία μέριμνα για τους εργαζόμενους φοιτητές ( εκ των οποίων ελάχιστοι μπορούν να αποδείξουν την εργασία τους αφού δουλεύουν ανασφάλιστα) ή τους φοιτητές με προβλήματα υγείας  εφαρμόζουν ένα νόμο τάχα για τον «εξορθολογισμό» των Πανεπιστημίων. Το πλέγμα της εντατικοποίησης των σπουδών μας εντείνεται και με τον κανονισμό για την εμβόλιμη εξεταστική,  στην οποία δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο όσοι έχουν υπερβεί την προβλεπόμενη διάρκεια φοίτησης. Ταυτόχρονα, οι φοιτητές που θέλουν να λάβουν Παιδαγωγική Επάρκεια ή εκείνοι που επιθυμούν δεύτερο πτυχίο δεν δικαιούνται να έχουν δωρεάν συγγράμματα αλλά υποχρεούνται να τα πληρώσουν.

Το Πανεπιστήμιο, λοιπόν που θέλουν να φτιάξουν είναι ένα Πανεπιστήμιο για λίγους, ένα Πανεπιστήμιο  που πετάει ένα μεγάλο κομμάτι φοιτητών απ’ έξω. Αυτοί οι πολλοί που πετιούνται στην απ’ έξω πρέπει όμως για να μην αντιδράσουν να μάθουν να φοβούνται και να πειθαρχούν. Να μάθουν να απαξιώνουν την πολιτική και συλλογική διεκδίκηση. Έτσι , επιστρατεύεται ο αυταρχισμός και χτίζεται το Πανεπιστήμιο του Νεοφιλελευθερισμού. Κάθε πολιτική συλλογικότητα ποινικοποιείται και απαξιώνεται και όλες μαζί τσουβαλιάζονται. Ήδη ο πρύτανης του ΕΚΠΑ κ. Φορτσάκης, ο πρύτανης των MAT , μιλά για κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στην θέση των Γενικών Συνελεύσεων.

Ο νεοφιλελευθερισμός επιτάσσει ένα Πανεπιστήμιο φρούριο, με σεκιούριτι , face control και λοκ αουτ. Όπου Συμβούλια Διοίκησης με μέλη ιδιωτικών επιχειρήσεων (π.χ καναλάρχες) θα καθορίζουν την ερευνητική του διαδικασία  και θα πετάνε ή θα βάζουν μαθήματα κατά παραγγελία στο πρόγραμμα σπουδών. Όπου πτυχία ιδιωτικών κολεγίων θα εξισώνονται με πτυχίαΑΕΙ. Όπου τα πτυχία μας θα ισοδυναμούν με πιστωτικές μονάδες και η έξοδός μας στην αγορά εργασίας θα είναι ένας συνεχής ανταγωνισμός.   Μας μαθαίνουν να λέμε κι «ευχαριστώ» για μια δουλειά των 200 ευρώ εκτός του αντικειμένου μας ή για την είσοδό μας σε voucher.

Πώς απαντάμε σε όλα αυτά;

Ενάντια στον ατομισμό και στην απάθεια, για να μπορέσουμε να δούμε τις ζωές μας πέρα από τον στενό ορίζοντα της καριέρας και της ατομικής ανέλιξης. Για να λύσουμε βασικά προβλήματα της καθημερινότητας μας χρειαζόμαστε την συλλογικότητα. Να ψάξουμε να βρούμε τρόπους διεκδίκησης και πάλης και να μετατρέψουμε την σχολή μας από υποχρέωση και «εξεταστικό κέντρο» σε ζωντανό δημόσιο κοινωνικό χώρο συζητήσεων και δράσεων. Το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να είναι ένα στείρο εκπαιδευτήριο που θα μετατρέπει μυαλά με όνειρα σε μηχανές για την παραγωγική διαδικασία. Ο φόβος και η εντατικοποίηση των σπουδών μας μπορεί να σπάσει μόνο αν παλέψουμε συλλογικά. Πώς μεταφράζεται αυτό στο χώρο σπουδών μας;

Ας ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη.. Η παρουσία μας στην Γενική Συνέλευση και η ζωντανή συμμετοχή μας ώστε να γίνει παραγωγικός διάλογος που θα καταλήξει σε δράσεις  είναι απαραίτητη αν θέλουμε να αλλάξουμε την φοιτητική μας καθημερινότητα. Κι αυτό γιατί η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων του Φοιτητικού Συλλόγου, δηλαδή όλων των φοιτητών. Είναι παράλογο να καταγγέλλουμε τις αποφάσεις των Γ.Σ έχοντας οι ίδιοι απαρνηθεί την συμμετοχή μας σε αυτές. Οι κυρίαρχες παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ μας θέλουν καθιστούς και χειροκροτητές και γι’ αυτό και απαξιώνουν την Γ.Σ. Χρέος μας είναι να την διαφυλάξουμε από την γηπεδική ατμόσφαιρα που εκείνες κυρίως καλλιεργούν και να σπάσουμε το φόβο που έχουμε να τοποθετηθούμε ανοιχτά. Η Γ.Σ οφείλει να είναι μια διαδικασία πολύ διαφορετική , αμεσοδημοκρατική όπου ο καθένας θα μπορεί ισότιμα να πάρει τον λόγο και να συμμετέχει στην διαμόρφωση των αποφάσεων.Γιατί στη τελική αυτό είναι για μας η Γ.Σ., μια εστία αντίστασης όπου συζητάμε και οργανώνουμε δράσεις απέναντι σε αυτούς που λεηλατούν τις ζωές μας. Ένας τόπος όπου η ατομική μας επιθυμία για αξιοπρεπή ζωή μετατρέπεται σε συλλογική διεκδίκηση και πάλη.

Για να μην αποφασίζουν άλλοι για εμάς…

ΟΛΟΙ κ ΟΛΕΣ

 στην ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

 Τετάρτη 26/11 – 13:00  ΑΜΦ Α