Κείμενο Συμβολής της Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Ενότητας Ασοεε
( Α.Ρ.Εν.Α)
Το κείμενο αυτό δεν είναι αντιπαραθετικό στο κείμενο εισήγησης αλλά έχει σαν στόχο να διευρύνει την κουβέντα του Πανελλαδικού με βάση και την εμπειρία μας από το κοινωνικό μας χώρο, αλλά και γιατί μας προκάλεσε εντύπωση ότι έλειπε εντελώς από το κείμενο ο βασικός άξονάς παρέμβασής μας πέρυσι: το Πανεπιστήμιο των αναγκών.
Βλέπουμε ότι το success story και ο μύθος του πρωτογενούς πλεονάσματος έχει απήχηση σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Η επίθεση στη δημόσια υγεία (κλείσιμο ΕΟΠΥΥ), στη δημόσια παιδεία με τις διαγραφές φοιτητών, τις εξωτερικές αξιολογήσεις, τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό και φυσικά τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων κάνει επιτακτική την ανάγκη ενός πόλου ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό μέσα και έξω από τις σχολές. Επιπλέον, όσον αφορά την διεθνή σφαίρα οι εξελίξεις στην Ουκρανία επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι η αστική τάξη σε καιρό κρίσης συμμαχεί με ναζιστικά μορφώματα. Αλλά φυσικά δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι στην Ουκρανία τα δύο στρατόπεδα είναι η ιμπεριαλιστική Ε.Ε. και η αντιιμπεριαλιστική Ρωσία, καθώς και οι δύο έχουν ηγεμονική θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα.
Βρισκόμαστε σε μια σχολή που αποτελεί το άνδρο του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, σχολή στην οποία το TINA(There Is No Alternative), το δόγμα Θάτσερ των 2/3 και η αντίληψη ότι δεν υπάρχει κοινωνία αλλά μόνο άτομα, ακούγεται καθημερινά από τους ίδιους τους διδάσκοντες της ΑΣΟΕΕ. Έτσι γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό να προβάλλουμε το αντιπαράδειγμα.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα ερχόμαστε αντιμέτωποι με το τρομοshow ενάντια στο παρεμπόριο που στήνεται έξω από τη σχολή και στοχοποιεί τους μετανάστες ως πηγή όλων των δεινών. Εμείς εξαρχής συνδέσαμε τη δράση της Α.Ρ.ΕΝ.Α με τους μετανάστες μικροπωλητές αναγνωρίζοντας ότι η πώληση της πραμάτειας τους αποτελεί το έσχατο μέσο επιβίωσης τους. Είναι γεγονός όμως, ότι δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε πλατιά αυτή την αντίληψη στο Φοιτητικό Σύλλογο. Στην ΑΣΟΕΕ είχαμε επίσης την εμπειρία ενός αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου που στήθηκε όταν έκλεισε το ήδη υπάρχον και αποτέλεσε προσπάθεια να υπάρξει μια δομή αυτοοργάνωσης των φοιτητών. Φυσικά, δεν θεωρούμε πως η παρέμβασή μας σε αυτό πάει αντιπαραθετικά με τα παραδοσιακά μέσα που έχουμε στα χέρια μας(φυλλάδιο, τραπεζάκι, ανακοινώσεις, εκδηλώσεις). Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως ο πρύτανης απείλησε με πειθαρχικές διώξεις τα μέλη της Συνέλευσης του κυλικείου, πράγμα που ξεπερνά τα όρια ενός αυτοδιαχειριζόμενου εγχειρήματος και μας πηγαίνει σε λογικές ποινικοποίησης των ιδεών και εν τέλει της πολιτικής μέσα στο πανεπιστήμιο.
Η Αριστερή Ενότητα όλο αυτό το διάστημα δεν κατάφερε δυστυχώς να αποτελέσει δικτύωση σχημάτων. Αυτό το Πανελλαδικό καλείται μετά από 2μιση χρόνια κι ενώ έχουν συμβεί μια σειρά από σημαντικά γεγονότα στο χώρο του Πανεπιστημίου, για τα οποία η Αρ.Εν δεν θα χει ποτέ την ευκαιρία να συζητήσει(2 φοιτητικές εκλογές, εκλογή Συμβουλίων Διοικήσης κτλπ). Δεν μπορούμε λοιπόν να χάνουμε άλλο χρόνο. Η μεγάλη πτώση μας στις περσινές φοιτητικές εκλογές, για την οποία ως Αρ. Ενώ συνολικά δεν κάναμε κανέναν απολογισμό, ιδαίτερα αφού οι φετινές πλησιάζουν, επιτάσσουν να προκύψει από την διαδικασία του 2ημέρου ένας πρώτος απολογισμός της περσινής πτώσης μας και κάποιοι γενικοί κατευθυντήριοι άξονες παρέμβασης, τους οποίους θα εξειδικεύσει το κάθε σχήμα. Η απονέκρωση των συλλόγων και η κρίση εκπροσώπησης είναι γεγονός αλλά ας μην ξεχνάμε πως, όσον αφορά τουλάχιστον το εκλογικό σκέλος, πέρυσι η αποχή μειώθηκε και η παραδοσιακή Αριστερά στα Πανεπιστήμια (ΕΑΑΚ, ΠΚΣ) αύξησε την απήχησή της.
Επιπλέον , ενώ πολλά φοιτητικά σχήματα αργοπεθαίνουν η Αρ. Εν. κάνει κινητοποιήσεις που έχουν κυρίως επικοινωνιακό πρόσημο (γραφείο Βαρβιτσιώτη), τις οποίες δυστυχώς δεν κατάφερε να γειώσει στους συλλόγους ώστε να αποτελέσουν αφορμή για συσπείρωση του κόσμου της. Δεν παραγνωρίζουμε τη σημασία τους απλώς αν αυτές δεν συνοδεύονται από «δουλειά μυρμηγκιού» σε κάθε αμφιθέατρο δεν αποτελούν αποτελεσματική πρακτική. Τέλος, πιστεύουμε πως η καλύτερη λειτουργία της λίστας της Αρ.Εν. θα συμβάλλει στην οριζόντια επικοινωνία των μελών.
Τελευταίο και πιο σημαντικό το τετράπτυχο σίτιση – στέγαση- μεταφορές- ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στην ΑΣΟΕΕ έχουν κλείσει οι εστίες της Δροσοπούλου, έχουν αυξηθεί οι αιτήσεις για σίτιση στέγαση αλλά έχουν μειωθεί οι δικαιούχοι. Αυτό που για εμάς οφείλει να κάνει εντατικά η Αρ. Εν είναι να συνδέσει το δικαίωμα για στέγαση, σίτιση, μεταφορές και περίθαλψη με τα γενικότερα κοινωνικά αιτήματα:
- Κανένα σπίτι στα χέρια τράπεζας και σε πλειστηριασμό
- Κανένας άνθρωπος χωρίς τρόφιμα, ρεύμα και νερό
- Δωρεάν μεταφορές και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους
Φυσικά το τετράπτυχο αυτό, που ορίζει σε ένα βαθμό το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας, δεν μπορεί να είναι αδιαχώριστο από το αίτημα της συνολικής ανατροπής. Θα το θέτουμε εμφατικά στις Συνελεύσεις και θα επιδιώξουμε να γίνει κτήμα του Φοιτητικού Συλλόγου.
