Όπως όλοι/όλες γνωρίζουμε, το τελευταίο μέτρο της κυβέρνησης για την «αντιμετώπιση» του κορονοϊού ήταν η γενική καραντίνα, μετακυλίοντας την ευθύνη από κρατική σε ατομική. Για κάποια άτομα όμως, η παραμονή στο σπίτι είναι κάθε άλλο παρά ένα ασφαλές μέρος. Ένα «αόρατο» για το κράτος αποτέλεσμα του «αόρατου» εχθρού είναι η έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας σε εγχώριο αλλά και διεθνές επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κύπρου όπου σύμφωνα με στοιχεία του ΣΠΑΒΟ οι κλήσεις στην γραμμή βοήθειας αυξήθηκαν κατά 30%, φτάνοντας τις 750 μέσα σε λίγες μέρες, από τις 9 Μαρτίου, που καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα, μέχρι και τις 17. Δέκτες αυτής της βίας είναι τόσο οι γυναίκες όσο και τα παιδιά καθώς εκτίθενται σε περιστατικά που θέτουν σε κίνδυνο την σωματική και την ψυχική τους υγεία.
Η γυναικοκτονία αποτελεί την κορύφωση των βίαιων ενεργειών που στην Ελλάδα διαρκώς αυξάνονται. Πρόσφατα, γίναμε μάρτυρες άλλης μίας διπλής γυναικοκτονίας από έναν αστυνομικό που σκότωσε την πρώην γυναίκα του και τη φίλη της με το υπηρεσιακό του όπλο. Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια εκτενή λίστα έμφυλης βίας με θύτες όσους τα διαπράττουν αλλά και συνεργούς όσους τα συγκαλύπτουν με αποτέλεσμα να συμβάλλουν στην επανάληψή τους. Πιο συγκεκριμένα, συνεργοί είναι και η κοινωνία με την ανοχή της και η πλειοψηφία των ΜΜΕ που απενοχοποιούν βιαστές και δολοφόνους και ενοχοποιούν τα θύματα. Η επιμονή να γίνεται αναφορά στους λόγους που η γυναίκα «προκάλεσε» ή σε «γυναίκα που έπαθε κάτι», αντί για «άντρα που σκότωσε γυναίκα» απαλλάσσει σε μεγάλο βαθμό τον γυναικοκτόνο από την ευθύνη των πράξεων του.
Σε συνέχεια του παραπάνω περιστατικού είναι η καταγγελία που επιχείρησε να κάνει μια μητέρα που υπέστη ενδοοικογενειακή βία και σωματική κακοποίηση από το άντρα της, μαζί με μάρτυρες καθώς και τα δυο ανήλικα παιδιά της. Οι αστυνομικοί όμως με πρόφαση τον κορονοϊό αρνήθηκαν να παραλάβουν την μήνυση ενώ την έδιωξαν από το τμήμα, κάνοντας την επιστροφή στον σύζυγο να φαντάζει σαν μονόδρομος. Για άλλη μια φορά τέτοια φαινόμενα υποτιμούνται με αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται τα θύματα να προχωρήσουν σε καταγγελίες, αναδεικνύοντας έτσι το πατριαρχικό πρόσωπο της κοινωνίας. Η καραντίνα, για πολλές γυναίκες και παιδιά σημαίνει εγκλεισμός με τον βιαστή, τον κακοποιό, τον βασανιστή τους που αντιλαμβάνονται τις γυναίκες και τα σώματά τους ως υποταγμένα αντικείμενά τους, ως μέσα επιβολής της εξουσίας και της δύναμή τους καταπατώντας τα δικαιώματα και στερώντας τις ελευθερίες τους.
Η κυβέρνηση της ΝΔ την ίδια ώρα που αρνείται να στελεχώσει και να προμηθεύσει επαρκώς τα νοσοκομεία, αρνείται να επιτάξει ιδιωτικές κλινικές και να αποσυμφορήσει τα camps των προσφύγων, επιλέγει να προχωρήσει στον κατ’ οίκον εγκλεισμό μας, χωρίς όμως να μεριμνήσει για τα αποτελέσματα αυτού. Γιατί όπως δείχνει η διαρκής αύξηση των περιστατικών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας ,για την κοινωνία και το κράτος δεν είναι μόνο ο κορονοιός αόρατος εχθρός αλλά και η πατριαρχία και ο σεξισμός. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως αυτή του καταπιεστικού γονέα που δεν αποδέχεται τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου του γιου ή της κόρης. Το κλείσιμο των φοιτητικών εστιών παρά τις δεκάδες ενστάσεις των φοιτητών συνέβαλλε στο εξαναγκαστικό «επαναπατρισμό» των φοιτητών και φοιτητριών σε ομοφοβικά πατρικά σπίτια και κοινωνίες.
Σήμερα που η συνοχή της κοινωνίας μας δοκιμάζεται από την πανδημία του ιού, η επαγρύπνηση και η αντιμετώπιση των φαινομένων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας καθώς και η αλληλεγγύη μας απέναντι σε όσες και όσους τη βιώνουν, είναι εξίσου σημαντική και μπορεί να σώσει ζωές. Απαιτούμε από το κράτος να μεριμνήσει τόσο για την ψυχολογική στήριξη των θυμάτων αλλά και για τη διασφάλιση ασφαλούς στέγασης καθώς και τη καταδίκη κάθε κακοποιού. Κανένα άτομο που υφίσταται κακοποίηση δεν πρέπει να μένει μόνο και κανένα άτομο που ασκεί κακοποίηση δεν πρέπει να μένει ατιμώρητο. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο που θα μας χωράει όλες και όλους, έναν κόσμο που κανείς και καμία δεν θα αναγκάζονται να μένουν έγκλειστοι/ες με τον κακοποιό τους, όπου η ισότητα και αυτοδιάθεση θα είναι αυτονόητα.
Μπορεί καραντίνα να σημαίνει περιορισμός στο σπίτι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να ζητήσεις βοήθεια. Καθένας και καθεμία πρέπει να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του/της καταγγέλλοντας τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που γνωρίζει!
Έμφυλη βία: 15900
Στήριξη ΛΟΑΤΚΙ+ : 11528
Κατάθλιψη: 1034
Παρέμβαση για την αυτοκτονία: 1018
SOS Αιγινητείου : 2107222333
Άμεση κοινωνική βοήθεια στην Αττική : 197 και εκτός Αττικής : 210197
Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία : www.psych.gr
