15/3/2011
Όπου πίπτει ράβδος, πίπτει σίγουρα λόγος..
Ένα ακόμη εαρινό εξάμηνο ξεκίνησε «πανηγυρικά» με πρώτο θέμα τους διαπληκτισμούς μεταξύ ΠΑΣΠ και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Σαν να μην έφτανε αυτό, η σύγκρουση αυτή τη φορά δεν έμεινε μόνο σε επίπεδο λογομαχίας αλλά επεκτάθηκε σε άγριους ξυλοδαρμούς μεταξύ φοιτητών, γεγονός μάλλον γνώριμο για τα δεδομένα της ΑΣΟΕΕ (βλ. εγγραφές πρωτοετών 2005, 2008, καθημερινότητα εντός σχολής).
Πάγια, βλέπετε, τακτική των δύο κυρίαρχων παρατάξεων είναι η προώθηση της βίας και του χουλιγκανισμού σε μια προσπάθεια δημιουργίας ψευδών εντυπώσεων διαφοροποίησης (μιας και πολιτικές διαφωνίες δεν υπάρχουν), η οποία μάλιστα έχει ως τελικό αποτέλεσμα τον εκφοβισμό της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτές οι οπαδικές πρακτικές απορρέουν από το γεγονός ότι αμφότεροι θεωρούν το πανεπιστήμιο τσιφλίκι τους. Όποτε, λοιπόν, προκύπτει ερώτημα για το ποιός έχει μετατρέψει τα τελευταία χρόνια οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία σε show (είτε αυτή είναι γενική συνέλευση, είτε διαδικασία καταμέτρησης ψήφων), στο νου μας δεν μπορούν παρά να έρχονται η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Ως εκ τούτου, την Πέμπτη 10/3 ανακοινώθηκε η προσωρινή παύση λειτουργίας της σχολής για δύο ημέρες έπειτα από ατομική πρωτοβουλία του Πρύτανη. Η συγκεκριμένη ετσιθελική ενέργεια του Πρύτανη μας βρίσκει αντίθετους καθώς πιστεύουμε ότι υπεύθυνοι για τη λειτουργία του κοινωνικού μας χώρου είμαστε και εμείς οι φοιτητές, και θεωρούμε ότι θα έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί άμεσα σύγκλητος.
Είναι λογικό τέτοια φαινόμενα να απωθούν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από τις συλλογικές διαδικασίες, απαξιώνοντάς τες και ενισχύοντας την απολιτικοποίηση μέσα στα πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα, αποπροσανατολίζουν τους φοιτητές από τα πραγματικά προβλήματα του πανεπιστημίου. Επιπλέον, αυτές οι πρακτικές δίνουν πάτημα σε όλους τους «πρόθυμους» (πρυτάνεις – Αστυνομία – Κυβέρνηση), όχι απλά να σπιλώσουν αλλά τελικά να καταλύσουν τον θεσμό του ακαδημαϊκού ασύλου. Πάντα, βέβαια, με την υποστήριξη των συναδέλφων της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ οι οποίοι παρουσιάζονται ως θεματοφύλακες από τη μία και ως πολέμιοι από την άλλη κάθε ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Σε μια περίοδο όπου Κυβέρνηση και Τρόικα επιτίθενται με τον πλέον βάναυσο τρόπο στη κοινωνία, με παρεπόμενα χτυπήματα και στο δημόσιο πανεπιστήμιο, η ανοχή τέτοιων φαινομένων είναι πολυτέλεια. Το Υπουργείο Παιδείας έχει δεσμευτεί ότι θα ακολουθήσει την κυβερνητική πολιτική η οποία καταργεί τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, την έννοια του ασύλου, την διοικητική αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.. Αυτή ακριβώς την πολιτική θεωρούμε ότι στηρίζουν οι συνάδελφοι της εκάστοτε καθεστωτικής παράταξης, μιας και προσπαθούν με κάθε τρόπο (λ.χ. «εξαφάνιση» γενικών συνελεύσεων) να ελαχιστοποιήσουν τις όποιες αντιδράσεις.
Εμείς ως Α.Ρ.ΕΝ.Α αρνούμαστε να δεχτούμε τη μετατροπή του δημόσιου πανεπιστημίου από χώρο ελεύθερης διακίνησης γνώσεων και ιδεών, από χώρο κοινωνικών αγώνων σε γηπεδική εξέδρα. Καλούμε ανοιχτά όλους τους φοιτητές να καταδικάσουν και να θέσουν στο περιθώριο τις λογικές αυτές, αλλά και εκείνους που τις εκφράζουν. Θα πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και όχι στις παρατάξεις εκείνες που το λυμαίνονται και το υποβαθμίζουν. Η μόνη λύση για ένα υγιές και πολιτικά ενεργό ως προς την κοινωνία πανεπιστήμιο βρίσκεται στην εμβάθυνση των συλλογικών διαδικασιών και της δημοκρατίας μέσα σε αυτό, με την ενεργή και μαζική συμμετοχή όλων μας σε αυτές.
