Προκηρύχθηκαν ξανά στην ΑΣΟΕΕ για τις 25/10 εκλογές για την ανάδειξη εσωτερικών μελών του Συμβουλίου Διοίκησης (Σ.Δ.). Λίγο μετά την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους για άλλη μια φορά προχωρούν στην διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε!
Τι είναι, όμως, το Συμβούλιο Διοίκησης;
Το Σ.Δ., σύμφωνα με το νόμο Διαμαντοπούλου είναι το όργανο που θα από 15 μέλη, 8 καθηγητές, 6 εξωπανεπιστημιακούς και 1 φοιτητή, και αντικαταστήσει τη σύγκλητο στη διοίκηση του πανεπιστημίου. Θα απαρτίζεται ουσιαστικά θα λαμβάνει τις αποφάσεις για οποιοδήποτε θέμα αφορά το πανεπιστήμιο: από την εκλογή του πρύτανη και τη χάραξη στρατηγικής έως την κατανομή των πόρων, την εποπτεία και έλεγχο της λειτουργίας του ιδρύματος. Εκλεγμένα όργανα όπως η Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου και η Σύγκλητος θα έχουν καθαρά διακοσμητικό ρόλο. Οι αλλαγές στο νόμο Διαμαντοπούλου από το νόμο πλαίσιο 4076 που ψηφίστηκε το καλοκαίρι στοχεύουν εξίσου στη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του πανεπιστημίου και τη μετατροπή της Παιδείας από δικαίωμα σε προνόμιο. Σε μια προσπάθεια του υπουργείου συνάψει συμμαχίες εντός της Πανεπιστημιακής κοινότητας, προκειμένου να εφαρμοστούν οι αλλαγές στο σύνολό τους, προτείνει μετατροπές όπως η επαναφορά του Τμήματος ως βασική ακαδημαϊκή μονάδα, υπεύθυνη για την κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών, η εκλογή του Κοσμήτορα της κάθε σχολής να γίνεται από τους καθηγητές και όχι από το Συμβούλιο Διοίκησης και αυξημένες αρμοδιότητες της Συγκλήτου στα ακαδημαϊκά ζητήματα. Ωστόσο τα οργανωτικά και οικονομικά ζητήματα παραμένουν στην ευθύνη των Συμβουλίων Διοίκησης, ακυρώνοντας στην πράξη κάθε φαινομενική παραχώρηση προς τις Συγκλήτους και τα όργανα διοίκησης. Η συμμετοχή των εργαζομένων και των φοιτητών σε αυτά παραμένει, επίσης, συμβολική… Ουσιαστικά, εμείς οι φοιτητές αποκλειόμαστε αυτομάτως από κάθε απόφαση που θα λαμβάνεται γι’ εμάς – σε κάθε περίπτωση χωρίς εμάς.
Πώς η αλλαγή επηρεάζει εμάς τους φοιτητές;
Πρώτα απ’ όλα, πρόκειται για ένα αυταρχικό όργανο αφού θα ασκεί εξουσία στον χώρο του πανεπιστημίου, οικονομική και διοικητική, χωρίς να ελέγχεται από κανέναν, ενισχύοντας έτσι τη διαφθορά. Κυριότερος σκοπός του θα είναι να εφαρμόσει εν μια νυκτί όλες τις διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου. Τέρμα πια οι σταδιακές περικοπές σε κοινωνικές παροχές, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα. Το Σ.Δ. νομιμοποιεί την κατάργησή τους κι επιπλέον βάζει επιχειρηματικά στελέχη να διοικούν το πανεπιστήμιο μετατρέποντάς το έτσι σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου και των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το Σ.Δ. ως πιστός υπηρέτης των νεοφιλελεύθερων πρακτικών αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ανθρώπου που θα δουλεύει απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και θα παίρνει τόσα λίγα που δε θα μπορεί να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες. Σε αυτό το μοτίβο κινείται ο νόμος Διαμαντοπούλου, ο οποίος δημιουργεί έναν φοιτητή που θα επιβαρύνεται με το κόστος σπουδών του, θα αναγκάζεται να δουλεύει για να καλύψει τα δίδακτρα, θα τελειώνει ένα διαλυμμένο πτυχίο 2-3 ετών με μειωμένες γνώσεις και επαγγελματικά δικαιώματα ώστε να εργαστεί με όρους μαθητείας για να παίρνει 400ευρώ μέχρι τα 25 του χρόνια και, εν τέλει, έναν φοιτητή που θα αποξενώνεται από τους ομότιμούς του για να μην μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά τα αυτονόητα (όπως δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους). Την ευθύνη για το μετασχηματισμό του φοιτητή αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το Σ.Δ.: το πρώτο βήμα εφαρμογής του νόμου της Διαμαντοπούλου για την παιδεία.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι φοιτητές;
Χρέος όλων των φοιτητών, του καθένα από μας, όπως και όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι να παλέψουμε μέσα από συλλογικές διαδικασίες ενάντια στον ξεκάθαρα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό νόμο για την παιδεία και για την διεκδίκηση ενός δημόσιου πανεπιστημίου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, χωρίς να επαναπαυτούμε σε λογικές τύπου “συμβούλια σοφών”. Ο αγώνας ενάντια στα Σ.Δ., στο πρώτο βήμα εφαρμογής του νέου νόμου, κρίνεται στην πράξη! Η μάχη κάθε άλλο παρά χαμένη είναι. Ήδη στο Πάντειο και ΕΚΠΑ έχουν παγώσει οι διαδικασίες εκλογής. Πρέπει πανελλαδικά φοιτητές, καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι όχι μόνο να απέχουμε αλλά να μπλοκάρουμε στην πράξη τη δημιουργία των Σ.Δ..
