για τα γεγονότα της Παρασκευής 19/4 στην ΑΣΟΕΕ
Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα..
Την παρασκευή αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά αυτό που όλοι στην ΑΣΟΕΕ έχουμε καταλάβει. Η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ έχουν μετατρέψει τις εκλογές του Φοιτητικού μας Συλλόγου από πολιτική διαδικασία σε πόλεμο συμμοριών. Δεν μιλάμε για πολιτικές θέσεις ούτε για αγώνες φυσικά. Οι δύο αυτές παρατάξεις αναλώνονται σε πελατειακές σχέσεις, πάρτυ, παρεούλες και «μηχανισμούς». Χρησιμοποιούν στις εκλογές κόλπα και μηχανορραφίες. Αφού μετά από χρόνια τους αναγκάσαμε να υπάρξουν παραβάν τώρα ζητάνε από τους ψηφοφόρους τους να σταυρώσουν κάποιο συγκεκριμένο όνομα στο ψηφοδέλτιο για να δουν αν όντως τους ψήφισαν, τη στιγμή κιόλας που ο σταυρός καμία σημασία δεν έχει για την εκλογική διαδικασία! Ένας άλλος κορυφαίος τέτοιος μηχανισμός είναι οι «παππούδες» που εμφανίζονται στην ΑΣΟΕΕ την ημέρα των εκλογών. Άνθρωποι 50 και 60 χρονών που φυσικά δεν είναι εργαζόμενοι που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους (αυτό θα ήταν τιμή τους) αλλά που έρχονται απλά κάθε χρόνο μόνο για να ψηφίσουν στις φοιτητικές εκλογές κάποια από τις καθεστωτικές παρατάξεις. Και η ΠΑΣΠ δεν ντρέπεται καθόλου γι’αυτό – φρόντισε μάλιστα να ευχαριστήσει δημόσια τα τιμημένα γηρατειά (!) την ώρα της καταμέτρησης των ψήφων, με συνθήματα όπως το «είναι παντού, παντού η πούτσα του παππού». Η διαδικασία έτσι κι αλλιώς δεν είχε ανάγκη τέτοιες «προσθήκες» για να είναι βουτηγμένη στον οπαδισμό και τα σεξιστικά συνθήματα.
Όλο αυτό το σάπιο αντι-πολιτικό κλίμα βρήκε την επιβεβαίωσή του στις συγκρούσεις της Παρασκευής.
Το μεσημέρι, τραμπούκοι της ΠΑΣΠ επιτέθηκαν στους ΔΑΠίτες κυνηγώντας τους μέχρι το Πεδίον του Άρεως και χτυπώντας τους με λύσσα (σίδερα, καρέκλες, χτυπήματα στο κεφάλι) με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πολύ άσχημα, με κάποιους να καταλήγουν στο νοσοκομείο. Μερικές ώρες αργότερα, μία ομάδα περίπου διακοσίων ατόμων αποτελούμενη από ΔΑΠιτες και μπράβους τους, έφτασαν στην ΑΣΟΕΕ ψάχνοντας την ΠΑΣΠ. Όλα τα μέλη της ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στη σχολή κλείστηκαν για ώρες στις κουζίνες του εστιατορίου μαζί με όσους φοιτητές ήταν ήδη στο εστιατόριο βάζοντας μπάρες και τραπέζια πίσω από τις πόρτες. Οι ΔΑΠίτες και οι μπράβοι αφού διέλυσαν ότι ταμπλό υπήρχε στο ισόγειο αποχώρησαν από το κτήριο της σχολής.
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτοί που σφάζονται για το ποιος κάνει το μεγαλύτερο καλό στο Πανεπιστήμιο, το μόνο που κάνουν, στην ουσία, είναι να θέλουν να κερδίσουν αυτό τον πόλεμο συμμοριών. Χτυπάνε χωρίς δισταγμό συμφοιτητές τους, φέρνουν μπράβους από νυχτομάγαζα σαν κοινοί μαφιόζοι. Με τη στάση τους δημιουργούν απαξίωση για οτιδήποτε συλλογικό. Καταστρέφουν τον φοιτητικό σύλλογο και το πανεπιστήμιο σαν κοινωνικό χώρο. Και επιτέλους δεν φταίνε “τα κόμματα” γενικά, ή “οι παρατάξεις” γενικά. Αυτά απλά τους αθωώνουν. Οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριμένες πάνω σε αυτές τις δύο, με ένα μερίδιο αυτής της ευθύνης να μοιράζονται και όλοι όσοι με τη ψήφο ή με την αποχή τους στηρίζουν αυτή τη σαπίλα. Στο δικό μας χέρι είναι να τους απομονώσουμε. Να μην δεχόμαστε τις κάθε λογής εξυπηρετήσεις τους, να μη τους δίνουμε δύναμη με την ψήφο μας, να μη πηγαίνουμε στα “σούπερ” πάρτυ τους, να μη μας πείθουν οι προσβλητικές για την ανθρώπινη νοημοσύνη ανακοινώσεις τους.
Το καρκίνωμα αυτό στην ΑΣΟΕΕ πρέπει να τελειώνει και να τελειώνει τώρα.
Έχουμε ανάγκη να πάρουμε πίσω τον σύλλογο των φοιτητών, φτιαγμένο και δουλεμένο από εμάς για εμάς, έναν πολιτικό χώρο όπου δημοκρατικά θα συναντιόμαστε και δημοκρατικά θα αποφασίζουμε για τα θέματα που μας αφορούν. Ειδικά σήμερα, σε μία περίοδο με μεγάλη αναγκαιότητα για δράσεις και αγώνα, για την δημόσια παιδεία, για το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία. Ανάγκη για αγώνα μαζί με την όλη την κοινωνία ενάντια στις πολιτικές των μνημονίων, και όχι για διεκδικήσεις της σφραγίδας, όχι για τρόπαια αντίπαλων φατριών, όχι για τους φοιτητοπατέρες. Η χώρα έχει καταρρεύσει και τα κόμματα τους είναι που την έφτασαν εδώ. Οι ίδιοι είναι αδιανόητο να παραμένουν στη θέση τους, λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Τελειώνουμε τώρα με ΠΑΣΠ και ΔΑΠ και ζωντανεύουμε τον σύλλογο με βάση τις γενικές συνελεύσεις. Αγωνιζόμαστε με πράξεις ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια σε αυτούς που μας θέλουν χωρίς παρόν και μέλλον. Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
