Η προσφυγική κίνηση, μεταξύ άλλων, έχει φανερώσει και τη ξεκάθαρα συντηρητική στάση της κεντρικής πολιτικής σκηνής καθώς, μέσω αυτής, σύσσωμα τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα προσπαθούν να προωθήσουν την ατζέντα τους για το μεταναστευτικό και να αντλήσουν πολιτική υπεραξία από την κατάσταση. Αφορμή για τη παραπάνω διαπίστωση αποτελεί, πέραν των εγκληματικών πολιτικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των ακροδεξιών θέσεων των υπόλοιπων κομμάτων, αποτελεί η πρόσφατη τοποθέτηση σε σχετική συζήτηση στη Βουλή, του ΓΓ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα:
«Να αποσυρθούν όλοι αυτοί. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να τους ανέχεται. Στην αρχή τους κάλυψε γιατί θεωρούσε ότι θα καλύψουν τα δικά της κενά. Η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει την έκφραση αλληλεγγύης από το οργανωμένο συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα που έχει ονοματεπώνυμο και γνήσια ταξική αλληλεγγύη και όχι «αλληλεγγύη μαϊμού» όπως των δήθεν αλληλεγγυάδων»
Μέσα από αυτή τη θέση αντανακλάται η, αρκετά επικίνδυνη, σύγκληση ενός κόμματος που αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστικό με τον κυρίαρχο λόγο. Έναν λόγο, ο οποίος εκφράζεται καθαρά μέσα από τις ενέργειες της πολιτικής εξουσίας, των ΜΜΕ και των αντιδραστικών φωνών που επιχειρούν να φορέσουν ένα μανδύα πιστοποίησης στην αλληλεγγύη. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα – ως μορφή εκπροσώπησης των αστικών συμφερόντων που γεννούν τους πολέμους, την εξαθλίωση, τους στρατούς και τα σύνορα- μοιάζει να εντείνει, σε όλη του την έκταση, μια προσπάθεια ελέγχου και άμεσης επίθεσης σε κάθε έννοια αυθόρμητης αλληλεγγύης.
Αναμφίβολα, αυτή είναι μια επιλογή που από την μία θα βαθύνει ακόμη περισσότερο το κενό πολιτικής εκπροσώπησης για το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας το οποίο, εδώ και μήνες, επιλέγει το δρόμο της αλληλεγγύης και του κοινού αγώνα και από την άλλη θα οξύνει την ρητορική και τις πρακτικές μίσους και ξενοφοβίας. Πέραν αυτού, ωστόσο, αξίζει να σταθούμε στη στάση ενός κόμματος που, σε επίπεδο διακήρυξης τουλάχιστον αλλά και σε αρκετούς κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους, ομνύει στην κομμουνιστική προοπτική: σε πρώτο βαθμό, από πού και ως πού υποδεικνύει στην κυβέρνηση (μια κυβέρνηση μνημονιακή και αντιλαϊκή, όπως και το ίδιο ομολογεί) το τι οφείλει να αξιοποιήσει ;
Για ποιον λόγο αποδέχεται ως ρυθμιστή της αλληλεγγύης τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία σε πλήρη σύμπνοια με την ΕΕ, προχώρησε μεταξύ άλλων στην περαιτέρω στρατιωτικοποίηση (ΝΑΤΟ, αναβαθμισμένος ρόλος Frontex) και το κλείσιμο των συνόρων, την εφαρμογή της συμφωνίας με την Τουρκίας και την έμπρακτη κατάργηση του δικαιώματος ασύλου για πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες;
Σε δεύτερο βαθμό, οφείλουμε να διαβεβαιώσουμε τον κύριο Κουτσούμπα ότι δεν αναμένουμε εκείνον να αναγνωρίσει τη γνησιότητα της αλληλεγγύης μας ούτε να της προσδώσει «ταξικόσημα». Εμείς γνωρίζουμε ότι η αλληλεγγύη είναι αριστερή, ταξική, διεθνιστική πρακτική και δημιουργεί δυνατότητες αντίστοιχου πλαισίου :
Να ανοίξουν τα σύνορα, να πέσουν οι φράχτες, να ζήσουν οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια και δικαιώματα
