Δι.Νε.Του.
Ζούμε ιστορικές στιγμές, το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα και εγκατέστησε μαζί με τους ευρωπαίους εταίρους μηχανισμό κηδεμονίας προκειμένου να “ξεπεράσουμε”, δήθεν, την κρίση. Την κρίση που προέκυψε όχι ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων αλλά σε αυτήν οδήγησαν οι καταστροφικές πολιτικές αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης, και όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, που καθοδήγησαν την παραγωγική αποσυγκρότηση, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τη δημοσιονομική ασφυξία, την τρομακτική ανισότητα. Ο μηχανισμός στήριξης απαιτεί πρωτοφανή μέτρα λιτότητας: Αύξηση του συντελεστή του ΦΠΑ από το 21% στο 23%, Αύξηση των έμμεσων φόρων σε καύσιμα τσιγάρα και ποτά κατά 10%, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, Μείωση 8% σε όλα τα επιδόματα(συνολικά 20% αφού έχουν ήδη μειωθεί 12%), μείωση συντάξεων , αύξηση του ποσοστού απολύσεων κ.α.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ασφάλεια μπορούμε να συμπεράνουμε πως είναι η πιο στυγνά ταξική κυβέρνηση που είχαμε εδώ και δεκαετίες για να μην πω εδώ και γενιές. Η στόχευση των παρεμβάσεών της είναι περισσότερο από σαφής: μεγάλη ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας, επιδείνωση της διανομής του εισοδήματος, εκθεμελίωση του εργασιακού και ασφαλιστικού στάτους, ιδιωτικοποίηση των πάντων, πολλές χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Ένα «εθνικό πρόγραμμα» επίθεσης στην εργατική τάξη . Η πολιτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει τη χώρα στο μηχανισμό του ΔΝΤ 
γίνεται για να εφαρμόσει ακριβώς όλα αυτά που ονειρευόταν παρουσιάζοντάς τα τώρα ως επιβαλλόμενα από τον «μηχανισμό στήριξης». Η πρόσφατη ιστορία των επεμβάσεων αυτού του στυγνού, καταστροφικού μηχανισμού σε μια σειρά από χώρες σε όλο τον κόσμο έχει να επιδείξει μόνο εκτίναξη της φτώχειας και της ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεις, περιστολή δικαιωμάτων, πείνα. Ενδεικτικά, στην Ουκρανία με την επιβολή των μέτρων που πρόσταξε το ΔΝΤ, σε μια νύχτα το ψωμί ανέβηκε 300%, οι τιμές του ηλεκτρικού 600%, των συγκοινωνιών 900%, η Αργεντινή είχε συνολική οικονομική κατάρρευση, καθώς υπό επιτήρηση ΔΝΤ(1998-2001) το ΑΕΠ της μειώθηκε κατά 22% και η Λετονία παρουσίασε εκτίναξη της ανεργίας από 6,2% σε 22% μέσα σε 2 χρόνια .
Οι εικόνες αυτές δεν είναι μακρινές. Φανερώνουν την πραγματικότητα που καλούμαστε να βιώσουμε τα επόμενα χρόνια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι υπόλογη για την κατάσταση που εγκαθιδρύεται στην Ελλάδα, ύστερα από δική της πρόσκληση με την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ γίνεται με μικρά-μικρά βήματα. Ένα εξάμηνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ¨η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας¨, μια λύση που δεν επιλέγει η ¨σοσιαλιστική κυβέρνηση¨ αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε.
Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.
Είναι συνένοχη η κυβερνητική παράταξη της ΠΑΣΠ που δεν αρθρώνει ούτε λέξη για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, βγάζοντας έτσι λάδι την κυβέρνηση και μαζί με τη συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καλούν σε συναυλία αντί για πορεία την ημέρα της πρωτομαγιάς(!!!).
Όσο για το τι σηματοδοτούν όλα αυτά για τους φοιτητές:
Με απλά λόγια το επίπεδο σπουδών θα πέσει στο όνομα της μείωσης της δαπάνης (πιθανόν ιδιωτικοποιήσεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ), τα πτυχία μας θα συνεχίσουν να μην έχουν αξία ενώ θα εμπεδώνεται όλο και μεγαλύτερη «ευελιξία» και «κινητικότητα» στην αγορά εργασίας. (ήδη 1 στους 6 βρίσκει δουλειά σχετική με αυτό που σπούδασε, 1 στους 4 νέους είναι άνεργος, εισαγωγή των Stage στον ιδιωτικό τομέα, κτλ).! Αυτά αποτελούν την καλύτερη απάντηση στις ΠΑΣΠ που υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα της σχολής είναι ξέχωρα από τα κοινωνικά προβλήματα οδηγώντας στην αποπολιτικοποίηση του Φ.Σ. Σήμερα απαιτείται όσο ποτέ ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα που θα συγκρούεται με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, για να μην τους αφήσουμε να διαμορφώσουν συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Με απεργιακούς αγώνες διαρκείας, με μαζικές διαδηλώσεις, με καθημερινή αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής μπορούμε να μην αφήσουμε να γίνουν τα όνειρά τους, εφιάλτες μας.
Τρίτη 4/5
Πανεκπαιδευτικό και εργατικό συλλαλητήριο στις 12 στα Προπύλαια
Τετάρτη 5/5
Πανεργατική απεργία και διαδήλωση (10:30 μουσείο)
