Σε 15 χρόνια κάθειρξης για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, 6 μήνες φυλάκιση για το πλημμέλημα της οπλοφορίας και 6 μήνες για αυτό της οπλοχρησίας (τελική ποινή κατά συγχώνευση 15 χρόνια και 4 μήνες) καταδικάστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ναυπλίου η 22χρονη Π.Α. Η νεαρή κοπέλα είχε τραυματίσει θανάσιμα τον 46χρονο Ν.Ζ. με μια μοιραία μαχαιριά στις 22 Ιουνίου 2016, έπειτα από σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε από τον ίδιο την ώρα που βρισκόταν μαζί με την 17χρονη φίλη της σε κεντρική πλατεία της Κορίνθου. Η Π.Α. είναι μία γυναίκα η οποία από παιδί δεχόταν κακοποίηση από το οικογενειακό της περιβάλλον και συχνά αναγκαζόταν να μείνει στον δρόμο. Το αξιοσημείωτο στην όλη υπόθεση είναι ότι η κοπέλα καταδικάστηκε χωρίς να αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό αυτοάμυνας παρά μόνο το ελαφρυντικό το μη ταπεινών ελατηρίων (δηλαδή ότι δεν αποσκοπούσε στη κλοπή) . Με άλλα λόγια το γεγονός ότι ο Ν.Ζ. προσπαθούσε να την παρενοχλήσει σεξουαλικά όχι μόνο δεν επηρεάζει την απόφαση του δικαστηρίου αλλά αγνοείται πλήρως το δικαίωμα στην αυτοάμυνα.
Το παραπάνω νομικό κενό που επέτρεψε αυτήν την δικαστική απόφαση δεν αντικατοπτρίζει παρά την έλλειψη της κοινωνικής νομιμοποίησης του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Διότι στην πατριαρχική κοινωνία που ζούμε η σεξιστική βία θεωρείται μια κανονικότητα και η απάθεια η αναμενόμενη στάση της γυναίκας. Έτσι οι γυναίκες ποτέ δε μάθαμε πώς να αντιμετωπίζουμε τον άντρα που φωνάζει “κοίτα τον κώλο της” καθώς περνάμε από μπροστά του , ούτε να σπρώχνουμε τον άντρα που κολλάει πάνω μας στο μετρό, ούτε και να αμυνόμαστε στον βιασμό. Συνεπώς η αναγνώριση του δικαιώματος στη αυτοάμυνα, τόσο εκ μέρους της κοινωνίας όσο και εκ μέρους της νομοθετικής εξουσίας και των δικαστηρίων, αλλά και η έμπρακτη άσκησή του αποτελεί ένα διακύβευμα ώστε να αναγνωριστούμε οι γυναίκες ως υποκείμενα. Υποκείμενα που μέσω της αυτοάμυνας υπερασπίζονται τη ζωή τους, η οποία είναι ισάξια με αυτήν των αντρών. Εν τέλει η αναγνώριση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα είναι απαραίτητη ώστε να κοπεί ο αέρας των αντρών και η ευκολία με την οποία προβαίνουν σε λεκτική ή σωματική βία ή σε βιασμό· θα γνωρίζουν ότι ενδέχεται να συναντήσουν αντίσταση.
Βέβαια, οι απόπειρες σεξουαλικής παρενόχλησης, οι βιασμοί και η σεξιστική βία είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου του σεξισμού. Συναντάμε τον σεξισμό σε πολλές στιγμές της καθημερινότητας μας από το σφύριγμα στον δρόμο και το χούφτωμα στο λεωφορείο μέχρι τον σχολιασμό της ένδυσης και τις επιλογές στην ερωτική ζωή. Είναι σίγουρο ότι όλες οι κοπέλες θα έχουμε να αναφέρουμε τουλάχιστον ένα προσωπικό περιστατικό παρενόχλησης το οποίο είτε δεν θα το συζητήσουμε επειδή φοβόμαστε είτε θεωρούμε ότι δεν θα μπορεί να δοθεί λύση. Όταν αναφερόμαστε στην αριστερά και την κομμουνιστική απελευθέρωση δεν φτάνει να μιλάμε μόνο με οικονομικούς όρους. Η αλλαγή του οικονομικού συστήματος είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με κατάρριψη της πατριαρχίας , με σεξουαλική απελευθέρωση και με σεβασμό στην αυτοδιάθεση του καθενός/μιας από εμάς.
Κόντρα σε μία δικαιοσύνη που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, κόντρα σε μία πατριαρχική κοινωνία που η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο και συνεχώς κακοποιείται και καταπατώνται τα δικαιώματα της , εμείς απαντάμε πως θα ντυνόμαστε όπως θέλουμε , θα συναναστρεφόμαστε με όποιον/α θέλουμε και θα αμυνόμαστε όπως μπορούμε όταν κινδυνεύει η ζωή μας και θίγεται η προσωπικότητα μας.
Καλούμε όλες/ους στην συγκέντρωση για το δικαίωμα στην γυναικεία αυτοάμυνα, το Σάββατο, 25 Νοεμβρίου στις 12 μ.μ στην Καπνικαρέα
