Βρισκόμασταν σε μια εποχή όπου όλοι αντιλαμβανόμασταν την επίθεση που δεχόμασταν και βλέπαμε την κρίση να έρχεται. Η νεολαία έβλεπε τα όνειρα και τις ελπίδες της να διαψεύδονται και ολόκληρη η κοινωνία βρισκόταν σε αναβρασμό των οσων ερχονταν και είχε αρχίσει να αμφισβητεί την υπάρχουσα άσκηση πολιτικής.Το προηγούμενο διάστημα (2006-2007) το φοιτητικό κίνημα που είχε ξεσπάσει ενάντια στην προσπάθεια αναδιάρθρωσης του άρθρου 16 που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλη με στόχο την εισβολή ιδιωτών στη δημόσια εκπαίδευση,πέτυχε μια μεγάλη νίκη καταφέρνοντας να μπλοκάρει το νομοσχέδιο και να συσπειρώσει το σύνολο της κοινωνίας στο πλευρό των φοιτητών μετά από πολύμηνους αγώνες με καταλήψεις και πορείες.
Έτσι,σε αυτα τα πλαίσια μιας διαρκούς σύγκρουσης νεολαίας και συστήματος, ένας δεκαπεντάχρονος πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού.Η σφαίρα αυτή έρχεται για να βάλει στοπ στα όνειρά μας και να επιβάλλει το δόγμα της “τάξης και ασφάλεια”. Η κρατική αυτή δολοφονία δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό όπως θέλουν να μας πείσουν.Ειναι αποτέλεσμα των κυρίαρχων πολιτικών: ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει άλλα επιχειρήματα για να μας πείσει και για αυτό καταφεύγει πάντα στην καταστολή και την δια της βίας πειθάρχηση.
Αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξη,μέσα σε λίγα λεπτά ένα τεράστιο και αυθόρμητο κύμα οργής ξέσπασε σε ολόκληρη τη χώρα με συγκρούσεις στους δρόμους,καταλήψεις σε σχολεία, σχολες, αστυνομικά τμήματα και δημόσια κτηρια. Η “χαμένη γενιά” όπως την ονόμασαν σήκωσε το γάντι της εξέγερσης απέναντι στην υποταγή και την πειθαρχία. Οσο περνούσαν οι μέρες,η ένταση κλιμακώνοταν ολο και περισσότερο αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν κάτι απλα αντιδραστικό αλλα είχε ξεκάθαρα εξεγερσιακα χαρακτηριστικά.Πρωτοπορος αυτής της εξέγερσης ήταν η νεολαία η οποία απέδειξε ότι οι δικοί της αγώνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων.
Τα επόμενα χρόνια η στάση της αστυνομίας έμεινε η ίδια, με τα περιστατικά αυθαιρεσίας και κατάχρησης της εξουσιας να αυξάνονται όπως και η καταστολή των διαδηλώσεων με χημικά, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις και βασανιστήρια. Αποκορυφωμα των περιστατικών αυτών και της εκδικητικότητας του κράτους αποτέλεσε η προσπάθεια εξόντωσης του Νίκου Ρωμανόυ,ο οποίος στην προσπάθεια του να κερδίσει την εκπαιδευτική του άδεια κατέφυγε σε 41ημερη απεργία πείνας βάζοντας τα με ένα ολόκληρο σύστημα. Πολυ γρήγορα ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης στήριξε τον αγώνα του απ τον οποίο τελικά βγήκε νικητής δείχνοντας το δρόμο για το πως πώς μπορούμε να πετύχουμε υλικές νίκες στο σήμερα και να υπερασπιστούμε βασικά μας κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Εμείς λοιπόν σήμερα οφείλουμε να ξαναπιασουμε το νήμα από εκεί που το άφησε ο Δεκέμβρης του 2008.Να εμπνεύσουμε απ τους αγώνες αυτούς και να δημιουργήσουμε το κίνημα που θα βγει απ την αγκαλιά των κοινωνικών αγώνων του σήμερα για τις ανάγκες του σήμερα,που θα αντιπαραθέτει ένα πολιτικό πρόταγμα ενάντια στο κυρίαρχο.Να δείξουμε ανυπακοή και να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά,τιμώντας τους νεκρούς μας και όσους αγωνίστηκαν.
Να ξαναονειρευτουμε,για να δουν εφιάλτες
Συμμετέχουμε στην πρωινή πορεία στις 12.00 και στην απογευματινή στις 17.00 στα Προπύλαια
