29/11/2010
Μήπως ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε;
Μετά και την υπαγωγή του μέχρι πρότινος ευρωπαϊκού οικονομικού θαύματος, δηλαδή της Ιρλανδίας, στο ΔΝΤ, καταρρίπτονται πλέον όλα τα ανυπόστατα επιχειρήματα της Ελληνικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τα οποία η διαφθορά και η κακοδιαχείρηση στον δημόσιο τομέα μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ιρλανδία τίποτα απο όλα αυτά δεν συμβαίνει. Από κοινού, λοιπόν, οι εργαζόμενοι πανευρωπαϊκά καλούνται να πληρώσουν την κρίση του κεφαλαίου και των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών. Στο πλαίσιο αυτό, κλιμακώνεται η επίθεση στην ελληνική κοινωνία μέσω των νέων μέτρων του προϋπολογισμού που κατατέθηκαν απο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει αύξηση του χαμηλού συντελεστή Φ.Π.Α. από το 11% στ 13%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι γίνονται ακριβότερα τα τρόφιμα, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, κλπ. Επίσης, αναφέρεται σε μειώσεις στους μισθούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και στον ιδιωτικό τομέα που φτάνουν μέχρι και το 40%. Δεν λείπουν, φυσικά, απολύσεις, μετατάξεις, εξαναγκασμοί σε εθελούσια έξοδο και περικοπές εισοδημάτων. Τουλάχιστον 10.000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα απολυθούν, με στόχο την εξοικονόμηση 100 εκατομμυρίων ευρώ.
Η πολιτική αυτή που ακολουθείται και πλήττει ολόκληρη την κοινωνία, έχει στο στόχαστρό της τη νεολαία τα αδιέξοδα της οποίας πρώτη φορά αναδείχθηκαν με τον πιο έντονο τρόπο σε περίοδο κρίσης δύο χρόνια πρίν, μετά την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Σήμερα, λοιπόν, η επίθεση αυτή συμπυκνώνεται αρχικά στο επίπεδο της εργασίας μέσω του συμφώνου πρώτης απασχόλησης και μαθητείας, το οποίο θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά κριτήρια και μόνο, θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Και συνεχίζει στο επίπεδο της παιδείας με το νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου το οποιό προβλέπει την οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου, δηλαδή την είσοδο των επιχειρήσεων στις σχολές, την κατάργηση του αυτοδιοίκητου και την εισαγωγή manager. Επίσης, περιλαμβάνει την κατάργηση των τμημάτων που θα οδηγήσει στην διάσπαση του ενιαίου πτυχίου αλλά και την επιβολή διδάκτρων. Ακόμα, αναφέρεται σε ένα πανεπιστημιακό Καλλικράτη, δηλαδή στην συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων αφήνοντας φοιτητές έξω απο τα πανεπιστήμια. Αυτό που ουσιαστικά προωθείται είναι η δημιουργία ενός νέου μοντέλου εργαζομένου• ευέλικτου, πειθαρχημένου, που δεν θα έχει συλλογικά δικαιώματα (βλέπε κατάργηση Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης) και θα ακολουθεί τον ατομικό δρόμο.
Παρόλα αυτά, η νεολαία έχει αποδείξει ότι αποτελει το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που διαχρονικά μπορεί και πυροδοτεί ευρύτερες κοινωνικές αντιδράσεις. Το έχει δειξει τόσο στο παρελθόν μέσα από το νικηφόρο και μαζικό κίνημα για τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, όσο και σήμερα, με τις κινητοποιήσεις ολόκληρου του φοιτητικού κόσμου της Ευρώπης που ξεσηκώνεται ενάντια στις μεταρρυθμίσεις της Παιδείας σε Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία. Με οδηγό τους αγώνες αυτούς πρέπει εμείς σήμερα να κάνουμε για άλλη μια φορά την υπέρβαση και να δημιουργήσουμε εκείνες τις κινηματικές διαδικασίες και αντιστάσεις που θα συμπαρασύρουν ολόκληρη την κοινωνία και θα ανατρέψουν τις πολιτικές του μνημονίου σε Παιδεία και εργασία.
Ενάντια στις λογικές που μέσα στην ΑΣΟΕΕ προωθούν την πολιτική που μας κλέβει τη ζωή, επιβάλλεται να προτάξουμε την αντίσταση μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες.
