Έχουν περάσει τέσσερις εβδομάδες εξεταστικής και το κοινωνικό-πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε διαρκή αναδιαμόρφωση καθώς εμφανίζονται ολοένα και περισσότερα παραδείγματα πολιτικής ανυπακοής.
Αρχικά, η κοινωνική αντίσταση ενσαρκώνεται, μεταξύ άλλων, στο εκτεταμένο κίνημα «Δεν πληρώνω» -ενάντια στα διόδια και τις αυξήσεις των εισιτηρίων- και στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στους κλάδους των Μεταφορών και της Υγείας. Η κυβέρνηση, κάτω από τον φόβο αλυσιδωτών αντιδράσεων που τυχόν προκληθούν από οποιοδήποτε νικηφόρο αγώνα πολιτών, τιτλοφορεί όσους αντιστέκονται «μειονότητες», «τζαμπατζήδες», «κοπρίτες» και συχνούς ομοτράπεζους του αντιπροέδρου της κυβέρνησης..!
Παράλληλα, στον Δήμο Λαυρεωτικής εξελίσεται εδώ και τρεις μήνες ένας πόλεμος κατοίκων και δυνάμεων των Μ.Α.Τ., με αιχμή την επιβαλλόμενη κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. στον προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο Οβριοκάστρου. Εκεί, οι κάτοικοι της Κερατέας έχουν συσπειρωθεί σε κοινό μπλόκο, δείχνοντας μία πρωτοφανή ενότητα και ερχόμενοι σε διαρκή σύγκρουση με το κράτος των εργολάβων. Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η μάχη των 300 απεργών πείνας με τον χρόνο και τις κυβερνητικές πολιτικές, οι οποίοι βάζοντας στην πρώτη γραμμή την ζωή τους διεκδικούν το δικαίωμά τους σε αυτή, με κεντρικό σύνθημα «Κανένας εργάτης ανασφάλιστος – Κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά».
Τέλος, παρά την καταστολή από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και τα φερέφωνα της κυβέρνησης, η μεγάλη απεργία της 23ης Φεβρουαρίου απέδειξε ότι η τρομοκρατία δεν είναι ικανή να εμποδίσει τον λαό να διαδηλώσει ελεύθερα και ότι μειονότητες είναι μόνο όσοι ακόμα διατυμπανίζουν και τελικώς επιβάλουν τις χρεοκοπημένες πολιτικές της Τρόικα και του οικονομικού της τέκνου, του Μνημονίου.
Και ο κλήρος πέφτει στην Παιδεία… Το προσχέδιο νόμου, που τέθηκε σε διαβούλευση από τον Οκτώβριο, προτίθεται να εφαρμόσει με λογικές copy-paste τυποποιημένα μοντέλα «εκσυγχρονισμού» στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα για την μετουσίωση του (ούτε) δημόσιου (ούτε) δωρεάν (ούτε) πανεπιστημίου. Υπό αυτές τις συνθήκες, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί παρά ένα πανεπιστήμιο-supermarket, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι πολυεθνικές και όχι η κοινωνία, τα δίδακτρα και όχι τα μαθήματα, η αγορά και όχι οι ανάγκες.
Πιο συγκεκριμένα, το μενού των αλλαγών περιλαμβάνει:
- Επιβολή διδάκτρων και Κουπόνια Φοίτησης, που ουσιαστικά θέτουν ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς στην φοίτηση, καθώς πλέον θα καταβάλλουμε δίδακτρα, θα «αγοράζουμε» μαθήματα και εξεταστικές,
- Εντατικοποίηση σπουδών και καθιέρωση πιστωτικών μονάδων, που θα επιβαρύνουν το πρόγραμμα του (εργαζόμενου) φοιτητή και θα τον εντάξουν σε ένα διαρκές κυνήγι «πόντων καριέρας».
- Υποχρηματοδότηση Α.Ε.Ι.-Α.Τ.Ε.Ι., στα πλαίσια πάντα του Καλλικράτη και των περιστολών των κοινωνικών δαπανών, έχει ως αποτέλσμα την μείωση μελών ΔΕΠ, την κατάργηση των διδασκόντων κατά το ΠΔ 407/80, την δραστική μείωση του αριθμού των εισακτέων
- Εγκαθίδρυση Συμβουλίων Διοίκησης, τα οποία αντικαθιστούν οργανωτικές δομές του Πανεπιστημίου (Πρυτανεία, Σύγκλητος) με ένα συμβούλιο εξωακαδημαϊκών manager.
Οι προωθούμενες αλλαγές στην εκπαίδευση θα έχουν ως αποτέλεσμα την διαμόρφωση του νέου σχολείου και πανεπιστημίου, και την εισαγωγή με τον πλέον επίσημο τρόπο του νέου μοντέλου ανθρώπου, του ευέλικτου, ανασφάλιστου εργαζομένου που έχει σπουδάσει σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας, του πειθαρχημένου στα προστάγματα της εργοδοσίας και μακριά από οποιαδήποτε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης.
